Płyta gramofonowa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne
Linia 49:
W 1931 Alan Dower Blumlein zaproponował dwukanałowy zapis stereofoniczny na dwóch zboczach tego samego rowka, pod kątem 45 stopni do powierzchni płyty (tak zwany system 45/45). Pierwsze płyty wyprodukował dwa lata później. Uzyskał separację kanałów około 20 dB i pasmo przenoszenia do 4000 Hz. Ze względu na trudności technologiczne i brak urządzeń do odtwarzania takich płyt nie był w stanie podjąć produkcji komercyjnej<ref>M. Kominek, ''Zaczęło się...'', s. 23.</ref>.
 
W 1957 przedsiębiorstwo [[Westerex Company]] z USA opracowało technologię masowej produkcji płyt stereo w systemie 45/45. Jeszcze w tym samym roku również amerykańskie przedsiębiorstwo [[Audio Fidelity]] podjęłapodjęło ich produkcję, mimo że na rynku nie było jeszcze urządzeń zdolnych do stereofonicznego ich odtwarzania. Pierwszy taki gramofon ukazałzostał się wwyprodukowany kilka tygodni później, wyprodukowany przez przedsiębiorstwo [[Fairchild Recording Equipment Company]]<ref>M. Kominek, ''Zaczęło się...'', s. 27–28.</ref>. System 45/45 został uznany za standard, w krótkim czasie zaakceptowały go wszystkie przedsiębiorstwa fonograficzne i jest stosowany również współcześnie.
 
Pierwsze próby z dźwiękiem stereofonicznym wykazały trudności z uzyskaniem równomiernego rozkładu natężenia dźwięku w przestrzeni pomiędzy głośnikami. W kinematografii z powodzeniem stosowano systemy wielokanałowe (od 3 do 7 źródeł w płaszczyźnie), ale nagrania płytowe posługiwały się jedynie dwoma kanałami. Powstały nagrania sporządzone za pomocą „[[nagrywanie binauralne|sztucznej głowy]]”, ale właściwe efekty przestrzenne występowały wtedy jedynie przy słuchaniu ich za pomocą słuchawek. Problem w dużej mierze rozwiązała wprowadzona przez przedsiębiorstwo [[EMI]] technika „[[Stereosonic]]”, polegająca na nagrywaniu za pomocą odpowiedniego układu mikrofonów kierunkowych<ref>E. Molloy, ''High Fidelity...'', s. 38–44.</ref>.
 
=== Płyty kwadrofoniczne ===
W 1969 Peter Scheiber zademonstrował w studiu RCA metodę zapisu 4 kanałowego sygnału [[kwadrofonia|kwadrofonicznego]] poprzez zakodowanie dodatkowych informacji przestrzennejprzestrzennych na płycie stereofonicznej poza zakresem słyszalnych częstotliwości ([[system SQ]]). Rok później [[JVC]] zademonstrował system zapisu kwadrofonicznego na czterech niezależnych kanałach. Mimo że wiele przedsiębiorstw fonograficznych (szczególnie w USA) podjęło produkcję płyt kwadrofonicznych, to brak zaakceptowanego standardu i wysoka cena sprzętu uniemożliwiły szersze rozpowszechnienie się tego zapisu kwadrofonicznego<ref>M. Kominek, ''Zaczęło się...'', s. 30–31, 174–178.</ref>.
 
=== Schyłek ===