Jules Gratier: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsza wzmianka o nim pojawia się w roku 1882 – został wtedy przyjęty do [[École Spéciale Militaire de Saint-Cyr|szkoły wojskowej w Saint-Cyr]]. Opuszczał ją w 1884 roku na miejscu 255 wśród 406 uczniów. W ocenie profesorów był oceniany jako zdolny i inteligentny, o naturze zdecydowanej. Jako podporucznik trafił do 105. Regimentu Piechoty. Początkowe szkolenia przeszedł we Francji, a następnie trafił do [[Tunezja|Tunezji]] i wziął udział w kampanii wojennej w latach 1885-1888. Następnie w latach 1888-1893 walczył w [[Algieria|Algierii]]. Jego dwaj synowie polegli w trakcie walk podczas I wojny światowej. On przeżył i miał możliwość wyróżnienia się na tle innych oficerów, co pozwoliło mu na szybki awans. Zaczynał w sierpniu 1914 roku. W 1916 zorganizował 46. Dywizję Piechoty Strzelców Alpejskich i w jej szeregach walczył do końca wojny. Do jego zasług zalicza się okres od 27 września do 8 października 1918 roku, gdy przeprowadził komplet operacji zakończonych rozbiciem pozycji Hindenburga na północy od [[Saint-Quentin]]. Przygotował, i 4 listopada 1918 roku przeprowadził, śmiałą operację forsowania kanału [[Sambra]]-[[Oise (rzeka)|Oise]], w wyniku czego front przesunął się o 35 km na wschód, a do niewoli dostało się 1450 niemieckich żołnierzy oraz liczne działa i armaty.