Baucis: Różnice pomiędzy wersjami

Ona i jej małżonek jako jedyni przyjęli w gościnę [[Zeus]]a i [[Hermes]]a, gdy ci zeszli z [[Olimp]]u na ziemię udając ubogich wędrowców, by przekonać się, czy ludzie zachowali święte prawa wobec innych. Po zachodzie słońca wszędzie jednak zamykano drzwi przed nieznajomymi podróżnymi poszukującymi schronienia i noclegu. Jedynie para ubogich wieśniaków przyjęła ich i ugościła skromnym pożywieniem. Kiedy jednak podczas posiłku oboje spostrzegli, że potraw przybywało zamiast ubywać, poznali, że goszczą bóstwa, a wówczas zamierzali złożyć swą jedyną gęś na ofiarę. Zeus łaskawie ich powstrzymał odprzed tegotym, w zamian obdarzając wieloma dobrami jako docenione przez niego wzory ludzkiej pobożności.

Wkrótce potem bogowie zatopili niegościnny kraj [[Frygia|Frygijczyków]], a jego mieszkańców zamienili w żaby, oszczędzając jedynie małżonków i ich domostwo. Filemon i Baucis dożyli sędziwego wieku pełniąc służbę kapłańską w ich chacie zamienionej w świątynię, zaś po śmierci zostali na własną prośbę przemienieni w dwa złączone pniami (lub konarami) drzewa – aby jedno nie patrzyło na śmierć drugiego. Mieszkańcy Frygii oddawali potem cześć tym drzewom [[rytuał|rytualnie]] obwieszając je wieńcami.

W kulturze europejskiej upowszechnił tę opowieść [[Owidiusz]], przekazując ją w wersji [[latynizacja|zlatynizowanej]] w swych ''[[Metamorfozy|Przemianach]]'' (VIII, 616-715). Temat goszczenia bogów w chacie staruszków wielokrotnie podejmowany był przez różnych twórców (m. in. [[Peter Paul Rubens|Rubensa]], [[Rembrandt]]a) w malarstwie europejskim.