Wikipedia

Kioto: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m Aktualizacja informacji o burmistrzu Kioto
Alvea (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
16 400 edycji
m poprawa linków, drobne merytoryczne
Linia 20:
|2. jednostka tradycyjna = [[Kansai|Kinki]]
|stanowisko zarządzającego = burmistrz
|zarządzający = Daisaku Kadokawa<ref>{{cytuj stronę|url=http://www3www.nhkjapantimes.orco.jp/news/html2014/2016020709/k10010401771000.html<12/ref><ref>http:national//www2.city.mayor-of-kyoto.lg.jp/senkyo/28_sityo-has-big-plans-for-tourism/kasikri01#.htmlVwG5-5yLS9L|tytuł=Mayor of Kyoto has big plans for tourism|data dostępu=2016-04-04}}</ref>
|powierzchnia = 827,90
|wysokość =
|rok = [[1 kwietnia|1 IV]] [[2008]] r.
|liczba ludności = 1 464 990
|gęstość zaludnienia = 1779
Linia 59:
 
=== Okres Muromachi ===
Na epokęokres Muromachi przypada ewolucja układu przestrzennego miasta. Stopniowo zagospodarowywano wschodni (lewy) brzeg rzeki Kamo, która stawała się w&nbsp;ten sposób jego osią. Jednocześnie zachodnia połowa układu dawnego Heian-kyō została opuszczona, do czego przyczyniły się liczne pożary, trzęsienia ziemi, a&nbsp;ponadto czynniki naturalne: teren okazał się podmokły i&nbsp;był zalewany podczas powodzi. Miasto przesunęło się zatem na część wschodnią dawnego układu i&nbsp;wykroczyło poza jego granice, stwarzając układ wyciągnięty południkowo.
 
W&nbsp;1378&nbsp;r. do dzielnicy Muromachi przeniósł się dwór sioguna [[Yoshimitsu Ashikaga|Yoshimitsu Ashikagi]], który był wybitnym znawcą i mecenasem sztuki. Zawdzięczamy mu m.in. rezydencję „Złoty Pawilon” ([[Kinkaku-ji]]) – jeden z najbardziej znanych zabytków Kioto.
Linia 99:
 
=== Okres Meiji ===
Kioto pozostało formalną stolicą Japonii aż do [[Epoka Meiji (okres)|restauracji Meiji]] w 1868, gdy zlikwidowano siogunat, a cesarz i rząd przenieśli się do [[Edo (miasto)|Edo]]. Po zmianie nazwy Edo na [[Tokio]] („Wschodnia Stolica”), Kioto było przez krótki czas znane jako '''Saikyō''' („Zachodnia Stolica”).
 
Kolej żelazna przybyła do Kioto w 1876 jako linia państwowa doprowadzona z Kobe i Osaki. Ukończenie linii Tōkaidō do Tokio nastąpiło w 1889. W 1895 otwarto w Kioto pierwszą japońską linię tramwaju elektrycznego.
Linia 125:
Rozległy kompleks parkowy nowego pałacu, Kyōto Gyoen, prostokąt o bokach 1,3&nbsp;km na 0,7&nbsp;km, znajduje się dzisiaj na północnych krańcach śródmieścia. Zachodnim skrajem kompleksu biegnie główna południkowa ulica śródmieścia – Karasuma-dōri, która na jego południowym krańcu przebiega obok głównego dworca kolejowego. Najważniejszą przecznicą jest obecnie Shijō-dōri („Czwarta ulica”). Przy niej, w okolicach skrzyżowania z Kawara-machi grupują się najważniejsze sklepy i domy towarowe Kioto. Miejsce to, wraz z dzielnicą położoną za mostem Shijō-ōhashi po wschodniej stronie rzeki Kamo, jest również centrum życia nocnego. Główna dzielnica biurowa znajduje się w okolicach dworca na południu i w centrum miasta.
 
Inna przecznica alei Karasuma – Sanjō-dōri („Trzecia ulica”) – tradycyjnie główna ulica śródmieścia, zachowała pierwotną szerokość i wiele elementów zabudowy z okresów: [[Epoka Meiji (okres)|Meiji]] i [[Epoka Taishō (okres)|Taishō]]. Znajduje się przy niej interesujące Muzeum Kultury Kioto (Kyōto Bunka Hakubutsu-kan). Projekty poszerzenia ulicy nie zostały zrealizowane, ale mizernie ona dziś wygląda w porównaniu z nieodległą, szeroką arterią Oike-dōri, przy której ulokował się m.in. ratusz miejski (Kyōto shi-yakusho).
 
Specyficznym miejscem są okolice chramu sintoistycznego Heian Jingū z 1895 położonego na wschodnim brzegu rzeki, mającego przypominać Pałac Cesarski dawnego Kioto. Przekształciły się one w skupisko muzeów sztuki, wyróżniające się wielką skalą zabudowy. Po drugiej stronie miasta kompleks świątyni Myōshin-ji stanowi oryginalny konglomerat wielkich drewnianych budowli, otoczonych setką małych.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Kioto”