Wincenty Stroka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
szablon |
|||
Linia 38:
Swoją karierę dydaktyczną rozpoczął w 1866 roku jako zastępca nauczyciela w Gimnazjum w Drohobyczu, po czym w latach 1868-1874 uczył w [[III Państwowe Liceum i Gimnazjum im. Króla Stefana Batorego we Lwowie|C.K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie]]<ref>{{Cytuj|autor=s. Immaculata Kowalska|tytuł=O życiu i dziele profesora Wincentego Stroki|data=2014}}</ref>. Od 1874 do 1880 uczył w gimnazjum w [[Kołomyja|Kołomyi]]. Od 1876 był prezesem, a od 1878 członkiem Wydziału Kołomyjskiego Oddziału Towarzystwa Pedagogicznego we Lwowie.
Wykładowca wielu wybitnych osobistości okresu międzywojennego. W latach 1880-1896 uczył języków: polskiego, niemieckiego i łaciny jako profesor w [[I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie|Kolegium Nowodworskim św. Anny w Krakowie]]<ref>{{Cytuj|autor=Kulczyński, Leon (1847-1932)|tytuł=Sprawozdanie Dyrektora c. k. Gimnazyum Nowodworskiego czyli Św. Anny w Krakowie za rok szkolny 1888|czasopismo=pbc.up.krakow.pl|data=1888-01-01|data dostępu=2016-04-09|opublikowany=pbc.up.krakow.pl|url=http://pbc.up.krakow.pl/dlibra/plain-content?id=1546}}</ref>, był także zawiadowcą czytelni dla młodzieży gimnazjum niższego. W latach 1894-1901 uczył języka polskiego i propedeutyki filozofii w [[II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie|III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie]]<ref>{{Cytuj|autor=Janusz Stankiewicz|tytuł=Janusz Stankiewicz. Genealogia, przodkowie, badania genealogiczne, forum dyskusyjne|czasopismo=www.stankiewicze.com|data dostępu=2016-04-09|opublikowany=www.stankiewicze.com|url=http://www.stankiewicze.com/index.php/index.php?kat=23&sub=595}}</ref>. Będąc emerytowanym profesorem gimnazjalnym pracował jako urzędnik w [[Komunalna Kasa Oszczędności Miasta Krakowa|Kasie Oszczędności Miasta Krakowa]]<ref>{{Cytuj|autor=s. Immaculata
=== Działalność poetycka i literacka ===
Wincenty Stroka tworzył przez niemal 70 lat, od 1858 do swojej śmierci w lutym 1928. Jest autorem ponad dwudziestu wydawnictw i tomików poezji, a także bardzo licznych wykładów, nekrologów, broszur, odczytów okolicznościowych, tłumaczeń i publikacji m.in do dzienników krakowskich, "[[Dziennik Literacki|Dziennika Literackiego]]", "[[Nowa Reforma|Nowej Reformy]]" i "[[Głos Narodu|Głosu Narodu]]"<ref>{{Cytuj|autor=s. Immaculata Kowalska|tytuł=O życiu i dziele profesora Wincentego Stroki|data=2014}}</ref>. Za pierwszy publiczny utwór uznaje się napisany 19 września 1858 sonet pt.: ''„Róże”''. Tworzył pod wieloma pseudonimami, w tym: W.S, Win.Str, Wincenty Srokacz, Stroka Vincenz, von V. Stroka. Był także tłumaczem dzieł polskiej i światowej literatury, głównie z zakresu łaciny<ref>{{Cytuj|autor=Grzegorz z Sambora (1523-1573)|tytuł=Życie świętego Stanisława Kostki : poemat Grzegorza z Sambora wydany w Krakowie r. 1570 u Szarffenbergera / z łac. na jęz. pol. przeł. i słowem wstępnem o życiu i pismach Grzegorza poprzedził Wincenty Stroka|data=1894-01-01|data dostępu=2016-04-09|wydawca=[s.n.]|url=http://dlibra.kul.pl/dlibra/doccontent?id=1374}}</ref>, języka włoskiego i hiszpańskiego. Szerzej znany we Włoszech jako tłumacz dzieł Zygmunta Krasińskiego, a w [[Hiszpania|Hiszpanii]] jako tłumacz utworów Juliusza Słowackiego<ref>{{Cytuj|autor=Biuletyn Muzeum w Pleszewie|tytuł=Profesor Wincenty Stroka (garść dopowiedzeń)|data=VI, 2014}}</ref>.
W 1913 roku za całokształt dorobku złotego jubileuszu pracy twórczej został mianowany członkiem rzeczywistym Literackiej Akademii Papieskiej [[Arkadia (akademia)|Arkadia]] z siedzibą w Rzymie, otrzymał wówczas imię pasterskie: ''Almeristo Peliaco''<ref>{{Cytuj|autor=Immaculata Kowalska|tytuł=Rocznik Pleszewski 2014|data=2015}}</ref>.
[[Plik:Wincenty Stroka.JPG|thumb|240px|Wincenty Stroka]]
=== Emerytura ===
Po przejściu na emeryturę, wraz z małżonką poświęcił się podróżowaniu. Od 1901 r. przez kilka lat mieszkał w [[Rzym|Rzymie]], gdzie wziął udział w kilku audiencjach m.in u papieża [[Pius X|Piusa X]] i [[Benedykt XV|Benedykta XV]], z którym rozmawiał o Krakowie i ówczesnym biskupie krakowskim [[Adam Stefan Sapieha|Adamie Księciu Sapiesze]]. W trakcie audiencji przekazał Ojcu Świętemu własne tłumaczenie na język włoski ''„Snu Cezary”'' z ''„Trzech myśli Ligięzy”'' - [[Zygmunt Krasiński|Zygmunta Krasińskiego]]<ref>{{Cytuj|autor=Głos Narodu|tytuł=Korespondencji z Watykańskiej audiencji|data=1915}}</ref>. Następnie zamieszkał w San Sebastian. W latach 1914-1918
=== Prywatnie ===
| |||