Pierwotnie celem partii było utworzenie państwa które oprócz Syrii i Libanu objęło byobjęłoby teren [[Palestyna|Palestyny]], [[Jordania|Jordanię]], [[Irak]] i [[Kuwejt]]<ref name=G>{{cytuj stronę |url=http://www.geopolityka.org/analizy/700-syryjska-partia-socjal-nacjonalistyczna---chrzescijanski-sojusznik-syrii-w-libanie |tytuł=Jarosław Tomasiewicz: Syryjska Partia Socjal-Nacjonalistyczna - chrześcijański sojusznik Syrii w Libanie}}</ref>. Obecnie postuluje utworzenie ''[[Wielka Syria|Wielkiej Syrii]]''. Za swojego głównego wroga uznaje państwo [[Izrael]] i dąży do jego likwidacji, pozostaje ponadto w konflikcie z organizacjami radykalnego [[islamizm]]u w wydaniu [[salafizm|salafickim]] i [[wahabizm|wahabickim]]<ref name=X>{{cytuj stronę |url=http://xportal.pl/?p=9148 |tytuł=Wissam Samia (Syryjska Partia Socjal-Nacjonalistyczna) }}</ref>. Pierwotnie zgodnie z tezą założyciela partii Antuna Sa’ada Syryjczycy pozostają odrębnym narodem a narodowość [[Arabowie|arabska]] nie istnieje („Syria jest dla Syryjczyków a Syryjczycy są jednym narodem”<ref name=G>{{cytuj stronę |url=http://www.geopolityka.org/analizy/700-syryjska-partia-socjal-nacjonalistyczna---chrzescijanski-sojusznik-syrii-w-libanie |tytuł=Jarosław Tomasiewicz: Syryjska Partia Socjal-Nacjonalistyczna - chrześcijański sojusznik Syrii w Libanie}}</ref>), partia odrzucała dlatego koncepcję [[panarabizm]]u ale także rolę islamu jako ''spoiwa'' narodów arabskich<ref name=PIP>D. Pipes, Greater Syria. ''The History of an Ambition'', Oxford University Press, New York-Oxford 1990, s. 37.</ref><ref name=S>S. M. Moubayed, Steel & Silk. ''Men and Women who shaped Syria 1900-2000'', Cune Press, 9781885942418, s. 321-323.</ref><ref name=PIP2>D. Pipes, Greater Syria. ''The History of an Ambition'', Oxford University Press, New York-Oxford 1990, s. 40-43.</ref>. Podejście do panarabizmu zmieniło się na przełomie lat 60. i 70. gdy nowe skrajnie lewicowe kierownictwo partii uznało zbieżność postulatów panarabizmu i syryjskiego nacjonalizmu<ref name=G>{{cytuj stronę |url=http://www.geopolityka.org/analizy/700-syryjska-partia-socjal-nacjonalistyczna---chrzescijanski-sojusznik-syrii-w-libanie |tytuł=Jarosław Tomasiewicz: Syryjska Partia Socjal-Nacjonalistyczna - chrześcijański sojusznik Syrii w Libanie}}</ref>.
Założona została jako ugrupowanie skrajnie prawicowe i czerpiące z faszyzmu, na przełomie lat 60. i 70. partia przeszła jednak pod wpływem marksizmu w stronę bliższą skrajnej lewicy<ref name=G>{{cytuj stronę |url=http://www.geopolityka.org/analizy/700-syryjska-partia-socjal-nacjonalistyczna---chrzescijanski-sojusznik-syrii-w-libanie |tytuł=Jarosław Tomasiewicz: Syryjska Partia Socjal-Nacjonalistyczna - chrześcijański sojusznik Syrii w Libanie}}</ref>. Także współcześnie na ogół określana jest jako [[lewica|lewicująca]], niemniej jednak w swoim programie zawiera elementy ideologii skrajnej prawicy<ref>"The party abandoned fascist doctrines and adopted the more acceptable rhetoric of the left. This transformation was completed in the late 1960s and permitted the SSNP to make common cause with other groups seeking to overturn the status quo. Close relations were developed with several parties, especially the Progressive Socialist Party of Kamal Jumbalat and the PLO. The move from right to left appears long-lasting; by 1984, the SSNP chief was attending the anniversary celebration of the Lebanese Communist Party. Those unaquainted with the party's ideology even see it as Marxist. What began as dissimulation may have, with time, become reality; the SSNP orientation today appears to be permanently aligned with the left". Daniel Pipes, Greater Syria: The History of an Ambition (New York: Oxford University Press, 1990), s.50.</ref>).
