|
Zdaniem Pazniaka wyrażana przez Swiatłanę Aleksijewicz dezaprobata dla Alaksandra Łukaszenki jest nieszczera. Jak zauważa, krytyka przywódcy Białorusi ze strony pisarki była łagodna i pozbawiona konkretów, przy jednoczesnym podkreślaniu jego rzekomych zasług, dobrych stron i poparcia ze strony narodu. Według Pazniaka jest to wyraz ''chytrości'' – działanie mające na celu budowę, głównie na Zachodzie, wizerunku opozycjonistki, przy jednoczesnym dążeniu do zyskania przychylności białoruskich władz{{r|n}}.
== TwórczośćGłówne dzieła ==
#* ''[[Wojna nie ma w sobie nic z kobiety]]'' wydanie polskie [[Wydawnictwo Czarne|Czarne]] 2010 i 2015{{r|bb}} (''U wojny – nie żenskoje lico'', wyd. biał. 1985)
#* ''Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy'' wydanie polskie [[Wydawnictwo Czarne|Czarne]] 2013{{r|bc}} (''Poslednije swidietieli'', wyd. biał. 1985)
#* ''Ołowiane żołnierzyki'' wyd. polskie 2007; ''Cynkowi chłopcy'', II wyd. polskie 2015{{r|bd}} (''Cynkowyje malcziki'', wyd. biał. 1989{{r|a}} lub 1991{{r|c|w}})
#* ''Krzyk Czarnobyla'', wyd. pol. [[Świat Książki]] 2000; ''Czarnobylska modlitwa'' wyd. pol. Czarne 2012{{r|be}} i 2015 (''Czernobylskaja molitwa'', wyd. biał. 1997)
#* ''Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka'' wyd. pol. [[Wydawnictwo Czarne|Czarne]] 2015{{r|z}} (''Wremja second-hand. Koniec krasnogo czielowieka'', wyd. biał. 2013)
#* ''Urzeczeni śmiercią'' wyd. pol. Świat książkiKsiążki 2001{{r|bf}} (''Zaczarowannyje smiertju'', wyd. biał. 1993, wyd. ros. 1994)
== Nagrody i odznaczenia ==
| 