Harfa: Różnice pomiędzy wersjami

'''Harfa''' − [[Chordofony szarpane|'''instrument strunowy szarpany''']] (chordofon) w kształcie stylizowanego trójkąta, którego jeden bok stanowi rozszerzające się ku dołowi ''pudło rezonansowe''. Z niego wychodzi 46 lub 47 strun naciągniętych na drewniane kołki, tkwiące w górnej ramie. Jest to jeden z najstarszych [[instrument muzyczny|instrumentów muzycznych]], wywodzący się z łuku muzycznego<ref>[[Curt Sachs|C. Sachs]], ''Historia instrumentów muzycznych'', PWM, Warszawa 1989, ISBN 83-224-0324-0</ref>. W starożytności spotykana była również w kształcie [[łuk (broń)|łuku]]<ref name="Harfa-PWN">{{cytuj książkę|nazwisko=Baculewski et al.|imię=Krzysztof |tytuł=Encyklopedia Muzyki|wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce=Warszawa|data=1995|strony=342|isbn=83-01-11390-1}}</ref>. Harfa była znana już w [[Anatolia|Azji Mniejszej]] około 5000 lat temu<ref name="Harfa-PWN" />. Znana była również w kulturze w starożytnej [[Mezopotamia|Mezopotamii]] (tzw. harfa z [[Ur (miasto)|Ur]]). Mówi się, że [[Biblia|biblijny]] król [[Dawid (król Izraela)|Dawid]] śpiewał [[Księga Psalmów|psalmy]] akompaniując sobie na harfie kinnor, która w rzeczywistości jednak nazywana jest harfą błędnie, będąc odmianą [[Lira|liry]]. Instrumenty przypominające harfę znaleźć można w wielu kulturach. Harfę przypomina np. chiński instrument strunowy o nazwie konghou.

Współczesną popularność instrument ten zawdzięcza królowej [[Francja|Francji]] -– [[Maria Antonina Austriaczka|Marii Antoninie Austriaczce]], która była utalentowaną harfistką. Dzięki modzie, jaka zapanowała na harfę w okresie schyłku monarchii francuskiej, instrument ten rozwinął się technicznie i stał się bardziej interesujący dla kompozytorów, którzy dotychczas rzadko komponowali utwory harfowe ze względu na niepraktyczność instrumentu. Harfa jest instrumentem narodowym w [[Peru]], [[Irlandia|Irlandii]] i [[Paragwaj]]u. Harfa jest również spotykana jako instrument koncertowy<ref name="Harfa-PWN" />.