Abu Nidal: Różnice pomiędzy wersjami

Akcje Nidala odbyły się bez konsultacji i bez zgody Fatahu<ref>Melman 1987, s. 69.</ref>. Przywódcy OWP zarzucili Nidalowi że poprzez swoje działania szkodzi on tak naprawdę ruchowi oraz wypełniając polityczny interes irackiego rządu znajduje się pod jego faktyczną kontrolą (Nidal rezydował wówczas w Iraku)<ref>Seale 1992, s. 92.</ref>. Kolejne zamachy przeprowadzone przez Nidala doprowadziły w lipcu 1974 roku do wydalenia go z al-Fatah z inicjatywy Arafata<ref>Melman 1987, s. 70; Seale 1992, s. 97–98 </ref>. Jeszcze w październiku tego samego roku Nidal utworzył odrębną od al-Fatahu organizację która przyjęła nazwę Fatah-Rada Rewolucyjna<ref>Seale 1992, s. 99.</ref>. Radykalna organizacja otrzymała wsparcie finansowe i zaopatrzeniowe od rządu Iraku<ref>Seale 1992, s. 100.</ref> a w zależności od okresu operowała również z terenów [[Liban]]u, Sudanu i [[Libia|Libii]]<ref name=O>{{cytuj stronę |url=http://portalwiedzy.onet.pl/124702,,,,wybrane_organizacje_terrorystyczne_na_swiecie,haslo.html|tytuł=Wybrane organizacje terrorystyczne na świecie)}}</ref><ref>Seale 1992, s. 287–289.</ref>. Abu Nidal cieszył się również opieką krajów [[blok wschodni|bloku wschodniego]], przede wszystkim [[Rumunia|Rumunii]], [[Węgry|Węgier]] i [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|Polski]]. Kontakty między grupą Abu Nidala i władzami polskimi datują się od końca lat 70., gdy Polska rozdawała stypendia studenckie członkom jego grupy. W latach 1980–1984 Abu Nidal mieszkał w [[Warszawa|Warszawie]] przy [[Ulica Bagno w Warszawie|ulicy Bagno]] 3/24. Jego firma SAS Foreign Trade and Investment Company zajmująca się handlem bronią miała siedzibę w wieżowcu Intraco w [[Ulica Stawki w Warszawie|Warszawie przy ulicy Stawki]]. Zlikwidowano ją w 1987 roku na żądanie Amerykanów<ref>{{Cytuj stronę |url=http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=950DE4D7113BF93BA15752C1A96F948260&sec=&spon=&pagewanted=3 |tytuł=Abu Nidal Is Reportedly Placed Under House Arrest by Libyans |data = 1989-11-28 |opublikowany=New York Times}}</ref><ref name=X>{{cytuj stronę |url=http://www.terroryzm.com/sabri-al-banna-abu-nidal/|tytuł=Sabri al-Banna (Abu Nidal)}}</ref>.

W latach 70. i 80. Nidal był jednym z najbardziej poszukiwanych terrorystów świata. Nidal jako metodę walki politycznej przyjął terroryzm międzynarodowy - jego organizacja przeprowadziła zamachy w 20 państwach świata<ref name=O>{{cytuj stronę |url=http://portalwiedzy.onet.pl/124702,,,,wybrane_organizacje_terrorystyczne_na_swiecie,haslo.html|tytuł=Wybrane organizacje terrorystyczne na świecie)}}</ref>. Najdalej idące skutki polityczne miał zamach na ambasadora Izraela w [[Londyn]]ie Szlomo Argowa 3 czerwca 1982 roku. Zamach stał się dla Izraela pretekstem, by trzy dni później w odwecie wkroczyć do [[Liban]]u rozpoczynając tym samym [[wojna libańska|wojnę libańską]]<ref name=X>{{cytuj stronę |url=http://www.terroryzm.com/sabri-al-banna-abu-nidal/|tytuł=Sabri al-Banna (Abu Nidal)}}</ref><ref>Seale 1992, s. 223–224.</ref>. W czasie [[wojna iracko-irańska|wojny iracko-irańskiej]] terrorysta sprzedawał polską i bułgarską broń obu stronom konfliktu<ref name=X>{{cytuj stronę |url=http://www.terroryzm.com/sabri-al-banna-abu-nidal/|tytuł=Sabri al-Banna (Abu Nidal)}}</ref><ref name=A>Atkins, Stephen E. ''Encyclopedia of modern worldwide extremists and extremist groups''. s. 157-58, Westport, CT: Greenwood Publishing Group, 2004. ISBN 0-313-32485-9</ref>. W 1991 roku prawdopodobnie zlecił zabójstwo konkurencyjnego przywódcy palestyńskiego, Abu Ijada<ref>Seale 1992, s. 32, 34, 312.</ref>.

Irak opuścił w 1982 roku po tym gdy rząd tego kraju nawiązał bliższe relacje z Zachodem i Nidal stał się w tym kraju niewygodnym gościem. Po opuszczeni Iraku zagościł w Syrii którą opuścił w 1986 roku (rok później syryjski rząd wycofał się ze wspierania organizacji)<ref name=O>{{cytuj stronę |url=http://portalwiedzy.onet.pl/124702,,,,wybrane_organizacje_terrorystyczne_na_swiecie,haslo.html|tytuł=Wybrane Gdzieorganizacje terrorystyczne na świecie)}}</ref>. przeprowadziłPrzeprowadził się następnie do Libii oraz na pewien czas do Egiptu gdzie pracował jako doradca przy zwalczaniu islamskich ekstremistów<ref>Seale 1992, s. 255.</ref><ref name=P>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?)}}</ref><ref name=A>Atkins, Stephen E. ''Encyclopedia of modern worldwide extremists and extremist groups''. s. 157-58, Westport, CT: Greenwood Publishing Group, 2004. ISBN 0-313-32485-9</ref>. W 1994 roku jego organizacja zaprzestała przeprowadzania akcji terrorystycznych. Ostatnie lata życia spędził w [[Bagdad]]zie gdzie dostał się nielegalnie pod fałszywym paszportem. 19 sierpnia 2002 roku Abu Nidal zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w swoim mieszkaniu podczas próby aresztowania. Nie jest jasne, czy popełnił samobójstwo, czy został zabity przez [[służby specjalne]]. Po śmierci Nidala, wicepremier Iraku [[Tarik Aziz]] ogłosił że Nidal nawiązał kontakty w Kuwejcie i Arabii Saudyjskiej szykując spisek mający na celu obalenie irackiego rządu<ref name=X>{{cytuj stronę |url=http://www.terroryzm.com/sabri-al-banna-abu-nidal/|tytuł=Sabri al-Banna (Abu Nidal)}}</ref><ref name=P>{{cytuj stronę |url=http://www.tygodnikprzeglad.pl/komu-sluzyl-abu-nidal/|tytuł=Komu służył Abu Nidal?)}}</ref>.