Pępowo (województwo wielkopolskie): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
lit., poprawa linków |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
||
Linia 35:
Pierwsze wzmianki dotyczące Pępowa pochodzą z [[XII wiek|XII]] w. Zapis z 1136 mówi o tym, że wieś należała do majątku biskupa gnieźnieńskiego. W 1257 r. utworzona została we wsi odrębna [[parafia]]. Wtedy to prawdopodobnie zbudowana została pierwsza świątynia pod wezwaniem [[Andrzej Apostoł|św. Andrzeja]]. W 1383 r. część ziem została odsprzedana staroście wielkopolskiemu. W 1444 jako właściciela części Pępowa wymienia się Pergryna Pampowskiego. Po śmierci ostatniego z rodu Pampowskich w 1571 właścicielem wsi został [[Melchior Konarzewski]] wraz z żoną [[Anna Siedlecka|Anną Siedlecką]] herbu Odrowąż. W posiadaniu Konarzewskich Pępowo pozostawało do [[XVIII wiek|XVIII]] w., kiedy to Weronika Konarzewska wychodząc za mąż za Macieja Mycielskiego wniosła mu w posagu dobra pępowskie.
W okresie [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkiego Księstwa Poznańskiego]] (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Pampowo należała do wsi większych w ówczesnym pruskim [[Powiat Kröben|powiecie Kröben]] (krobskim) w [[Rejencja poznańska (1815-1920)|rejencji poznańskiej]]{{r|Bobrowicz}}. Pampowo należało do okręgu krobskiego tego powiatu i stanowiło część majątku
W 1876 r. jego prawnuk [[Ignacy Mycielski (oficer pruski)|Ignacy Mycielski]] sprzedał majątek
W czasie wojny wieś składała się tylko z dzisiejszej ul. Powstańców Wlkp. i z ul. Stanisławy Nadstawek i liczyła około 200 mieszkańców. Dynamiczny rozwój wsi nastąpił dopiero po II wojnie światowej, kiedy to wybudowano nowe drogi i połączono Pępowo z
[[Podział administracyjny Polski 1975–1998|W latach 1975-1998]] miejscowość należała do [[województwo leszczyńskie|województwa leszczyńskiego]].
| |||