Mihkel Lüdig: Różnice pomiędzy wersjami

Gry na organach początkowo uczył się [[Parnawa|Pärnu]] od [[Max Peters|Maksa Petersa]]. W 1897 roku wstąpił do klasy organowej [[Ludvigs Bētiņš|Ludvigsa Bētiņša]] w [[Konserwatorium Moskiewskie|Konserwatorium Moskiewskim]], a od 1898 kontynuował naukę w klasie [[Louis Homilius|Louisa Homiliusa]] w [[Konserwatorium Petersburskie|Konserwatorium Petersburskim]]. Równocześnie uczył się teorii muzyki i kompozycji u [[Nikołaj Rimski-Korsakow|Nikołaja Rimskiego-Korsakowa]], [[Aleksandr Głazunow|Aleksandra Głazunowa]] i [[Nikołaj Sołowiow|Nikołaja Sołowiowa]], a także gry na fortepianie u [[Franz von Czerny|Franza von Czerny]].

Po ukończeniu Konserwatorium, w 1904 roku, pozostał w [[Petersburg]]u, gdzie skupił się na popularyzacji i rozwijaniu muzyki estońskiej. Wśród prowadzonych przez niego działań było między innymi zorganizowanie pierwszego koncertu estońskiej muzyki symfonicznej, które miało miejsce w 1908 roku, a także otwarcie nowego budynku teatru [[Vanemuine (teatr)|Vanemuine]] w [[Tartu]]. Równocześnie był organistą i pianistą w orkiestrze symfonicznej [[Aleksandr Szeremietiew|Aleksandra Szeremietiewa]].

Jego żoną była sopranistka [[Mathilde Lüdig-Sinkel]], akompaniował jej podczas występów w Estonii i Rosji, a także tourneetournée we Francji i Niemczech. W latach 1918-1924 pracował jako organista w Kościele Karola w Tallinnie oraz nauczyciel śpiewu w szkołach. Był jednym z inicjatorów i założycieli, a także pierwszym dyrektorem [[Estońska Akademia Muzyki i Teatru|Wyższej Tallińskiej Szkoły Muzycznej]]. W latach 1920-1922 prowadził w niej klasę organów. W 1925 roku wyjechał do [[Buenos Aires]], gdzie pracował jako dyrygent i pianista. W 1928 roku wrócił do Estonii, i do pracy nauczyciela śpiewu w Tallinnie. W 1934 przeprowadził się do [[Parnawa|Pärnu]], gdzie dyrygował chórem, a w 1934 do [[Vändra|Vändry]].