Bitwa pod Łowczówkiem: Różnice pomiędzy wersjami

W pierwszej fazie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Rosja zamierzała wyeliminować z wojny Austro-Węgry. Ofensywa wojsk rosyjskich w Galicji była efektem tych planów. W listopadzie 1914 Rosjanie zdobyli [[Tarnów]] i [[Tuchów]] i posuwali się nadal na linię: [[Kraków]]-[[Łapanów]]-[[Limanowa]]. Tu wojska austro-węgierskie skutecznie uderzyły na styk armii gen. [[Radko Dimitriew|Radko Dimitrijewa]] i gen. [[Aleksiej Brusiłow|Aleksieja Brusiłowa]]. Po krwawej bitwie stoczonej w grudniu pod Łapanowem, Limanową i [[Nowy Sącz|Nowym Sączem]] ([[bitwa pod Limanową]]) przeszły do ofensywy. Rosjanie zaczęli się cofać. Zatrzymali się w widłach [[Dunajec|Dunajca]] i [[Biała (dopływ Dunajca)|Białej]] na grzbietach wzgórz [[Pogórze Rożnowskie|Pogórza Rożnowskiego]]. Po załamaniu się ofensywy austriackiej Rosjanie zaczęli kontratakować siłami 3 Armii gen. Dimitrijewa w rejonie [[Łowczów|Łowczowa]] i [[Łowczówek|Łowczówka]]. Rejon ten był stykiem dwóch armii austriackich: 4 Armii arcyksięcia Ferdynanda i 3 Armii [[Svetozar Boroević von Bojna|gen. Boroevicia]]. Po przerwaniu linii frontu groziło Austriakom okrążenie. Zadanie powstrzymania Rosjan zostało powierzone przez dowództwo 4 Armii I Brygadzie Legionów Polskich. Przebywała ona wtedy w Nowym Sączu, gdzie miała zostać zreorganizowana. W czasie, gdy rozkaz dotarł do brygady, dowodził nią ppłk [[Kazimierz Sosnkowski]]. [[Józef Piłsudski]] wezwany został wcześniej na rozmowy polityczne do [[Wiedeń|Wiednia]].

Ofiary tej bitwy (nie tylko Polacy) znalazły spoczynek na [[Cmentarz wojenny nr 171 - Łowczówek|Cmentarzu Legionistów Polskich]] Nr 171 w Łowczówku. Położony on jest na wzgórzu Kopaniny[[Kopaliny (398Pogórze Rożnowskie)|Kopaliny]] (394 m), w pobliżu drogi Łowczów–[[Rychwałd (województwo małopolskie)|Rychwałd]].