Eliasz Bonbarone: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
TarBot (dyskusja | edycje)
literówka
Linia 3:
Był jednym z tzw. ''uczniów drugiej godziny'' św. [[Franciszek z Asyżu|Franciszka z Asyżu]]. Pracował na placówce misyjnej w [[Syria|Syrii]]. Po śmierci w 1221 r. [[Pietro Cattani|Piotra z Katani]], pierwszego wikariusza generalnego [[Zakon Braci Mniejszych|franciszkanów]] został jego następcą. Jego autorstwa jest właśnie pierwszy dokument urzędowy o [[Franciszek z Asyżu|św. Franciszku]]: list informujący braci o śmierci Biedaczyny z Asyżu (1226 r.)
 
Na kapitule w 1227 r. został zastąpiony na urzędzie generała przez [[Jan Parenti|Jana Parenti]]. Wkrótce Eliaszowi zostało powierzone zadanie zbudowania bazyliki godnej przechowywania ciała św. Franciszka. Wypełnił je znakomicie, gdyż już w dwa lata po kanonizacjokanonizacji można było umieścić tam relikwie Świętego (1230). Obok postał klasztor zwany ''Sacro Convento''.
 
W 1232 r. Eliasz został wybrany generałem Zakonu. Rządził nim jednak w sposób autorytarny, unikając zwoływania kapituł. W stosunku do braci będących w opozycji posuwał się nawet do uwięzienia lub wydalenia z zakonu. Pracując nad rozszerzeniem franciszkanów i ich roli w Kościele, doprowadził w walnym stopniu do przekształcenia pierwotnej wspólnoty braci w zorganizowany zakon z dużymi klasztorami. Wywołało to otwarty sprzeciw, zwłaszcza wśród pierwszych towarzyszy św. Franciszka. Eliasz uwikłał również Zakon w spory polityczne między papieżem Grzegorzem IX a cesarzem Fryderykiem II ze sobą w roli mediatora. Na kapitule w 1239 r. uznano Eliasza za niezdolnego do pełnienia urzędu. Generałem wybrano [[Albert z Pizy|Alberta z Pizy]], a rok później [[Haymon z Faversham|Hajmona z Faversham]].