Bitwa o Monte Cassino: Różnice pomiędzy wersjami

[[Polski Cmentarz Wojenny na Monte Cassino]] powstał na przełomie 1944 i 1945 roku według projektu architektów Hryniewicza i [[Jerzy Walerian Skolimowski|Skolimowskiego]]. Budowę cmentarza nadzorował inż. [[Roman Wajda]], uczestnik bitwy<ref>[[Edward Zając]]: ''Sanockie biografie'', Sanok 2009, s. 43.</ref>. Zbudowano go na płaskim odcinku terenu pomiędzy Monte Cassino i wzgórzem „593” a więc w miejscu najbardziej wymownym. To właśnie tamtędy szły główne natarcia 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Uroczyste oddanie nastąpiło 1 września 1945 roku. Zbudowali go żołnierze, uczestnicy bitwy. Spoczywa na nim 1072<ref group=uwaga>Melchior Wańkowicz w ''Monte Cassino'' wspomina o tysiącu siedemdziesięciu grobach. Liczbę 1072 poległych podaje Witold Skrzypczak w Przeglądzie Polskim on-line. Wspomina również o innych osobach pochowanych na tym cmentarzu w późniejszych latach.</ref> poległych żołnierzy Rzeczypospolitej wszystkich narodowości ([[Polacy|Polaków]], [[Białorusini|Białorusinów]], [[Ukraińcy|Ukraińców]], [[Żydzi|Żydów]]) wyprowadzonych przez [[Władysław Anders|Władysława Andersa]] z „nieludzkiej ziemi”<ref>Józef Czapski, ''Na nieludzkiej ziemi'', Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, Warszawa 1990, ISBN 83-07-02092-1.</ref>, z sowieckich [[obóz koncentracyjny|obozów koncentracyjnych]] Archipelagu [[Gułag]]<ref group=uwaga>Stąd na cmentarzu wojennym 2 Korpusu odnajdziemy nagrobki poległych wszystkich wyznań – od rzymskokatolickich, greckokatolickich, prawosławnych krzyży po żydowskie [[Gwiazda Dawida|gwiazdy Dawida]] i nawet jeden [[islam|muzułmański]] półksiężyc.</ref>ZSRR.