Kolegiata Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Ciechocinku: Różnice pomiędzy wersjami

Kościół w Ciechocinku dopiero ok. [[1905]] roku zyskał pełen wystrój architektoniczny. W latach 1903-1905 założono [[witraż]]e wykonane w Zakładzie św. Łukasza w Warszawie. Nabożeństwa uświetniały dźwięki muzyki płynące z 12-głosowych organów roboty braci Blombergów. Polichromia kościoła, wykonana w 1905 roku była w tonacji ciemnej. Jedynie filary i podłucza otworów drzwiowych pomalowano w dwubarwne pasy. [[Ornament (sztuka)|Ornamenty]] na sklepieniach miały imitować [[sfera niebieska|nieboskłon]]. W 1905 roku w galerii arkadowej na fasadzie świątyni stanęły figury świętych odlane przez artystę plastyka Wacława Bębnowskiego. Według opisu z [[1923]] roku kościół miał od północy [[zakrystia|zakrystię]] , w której znajdował się drewniany [[ołtarz]] przeniesiony z kaplicy parkowej, a nad nim obraz Ukrzyżowania Pana Jezusa z XVII w. Pod ołtarzem wielkim i zakrystią znajdowała się [[krypta]] , w której spoczęły m.in. zwłoki organizatora budowy kościoła ks.Felicjana Lutoborskiego.

 

Pierwotny wystrój kościoła nie dotrwał w całości do naszych czasów, a niektóre jego elementy w okresie późniejszym bywały demontowane i przenoszone na inne miejsce. Największe szkody spowodowały obie wojny światowe, kiedy to Niemcy zdarli miedzianą blachę z wież kościoła i skradli dzwon z prawej wieży. Po okresie okupacji hitlerowskiej starano się o przywrócenie świątyni jej dawnego blasku. W prawej wieży kościoła zawieszono dwa małe dzwony, przeniesione ze Słońska. Zaistniała również potrzeba wykonania we wnętrzu bardziej efektownej polichromii. Autorami projektów i wykonawcami fresków zostali wybrani plastycy Józef i Łucja Oźminowie z Warszawy. W związku ze zbliżającym się wówczas 1000-leciem chrztu Polski, Diecezjalna Komisja Artystyczna zadecydowała o umieszczeniu nad ołtarzem bocznym po stronie północnej tematu milenijnego w postaci sceny chrztu [[Mieszko I|Mieszka I]], nad nią postaci świętych polskich, a poniżej - obrazu [[Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej|Matki Boskiej Częstochowskiej]]. Całą kompozycję miał wieńczyć medalion z orłem piastowskim (datami: 966-1966 i napisem w otoku: Sacrum Poloniae Millenium). Ołtarz południowy przeznaczono na miejsce przechowywania Najświętszego Sakramentu, dlatego planowano umieścić ponad nim scenę Ostatniej Wieczerzy. Całość wieńczyła scena [[Jezus Chrystus|Chrystusa]] uzdrawiającego sparaliżowanego przy sadzawce Betsaida. Sklepienia pokryto ornamentami geometrycznymi, natomiast fresk na podłuczu łuku tęczowego przedstawiał 12 Apostołów. W nawach bocznych, po usunięciu dawnych gipsowych stacji Drogi Krzyżowej, umieszczono nowe stacje w formie fryzu freskowo-sgraffitowego biegnącego poniżej parapetów okiennych. W drugim etapie renowacji kościoła na ścianach bocznych umieszczono sceny z życia Chrystusa (ściana południowa) oraz z historii Kościoła i jego roli we współczesnym świecie (ściana północna i zachodnia). W latach [[1967]]-[[1968]] ukończono freski w nawach bocznych.