Michał I Rumuński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
W polskiej literaturze przedmiotu jest bez numerka niewiarygodne źródła, WP:SK+Bn
Zawsze Michał I
Linia 1:
{{Władca infobox
|władca = Michał I
|imiona =
|tytulatura = Jego Królewska Mość król Rumunii
Linia 42:
|wikicytaty = Michał I Rumuński
}}
'''Michał I'''<ref>Małgorzata Willaume, ''Rumunia'', Trio, 2004, s. 183</ref><ref>[http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Michal-I;3940476.html Hasło: '"Michał I" w internetowej wersji encyklopedii PWN]</ref>, właśc. rum. '''''Mihai I''''' (ur. [[25 października]] [[1921]] w [[Sinaia|Sinai]]) – ostatni [[król]] [[Rumunia|Rumunii]] w latach 1927–1930 i 1940–1947. Syn [[Karol II Hohenzollern-Sigmaringen|Karola II]] i [[Helena, księżniczka grecka i duńska|księżnej Heleny]], pochodzi z dynastii [[Hohenzollernowie|Hohenzollern-Sigmaringen]]. Był następcą [[Ferdynand I Hohenzollern-Sigmaringen|Ferdynanda I]]. W sierpniu 1944 obalił dyktaturę [[Ion Antonescu|Iona Antonescu]]. W grudniu 1947 pod naciskiem [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] [[abdykacja|abdykował]] i wyemigrował do Szwajcarii.
 
== Rządy w Rumunii ==
[[Plik:King Mihai I of Romania postcard.jpg|thumb|left|100px|Michał w dzieciństwie]]
[[Plik:Mihai.jpg|thumb|left|100px|Michał I jako król Rumunii]]
20 lipca 1927 małoletni Michał I objął tron po śmierci króla Ferdynanda. 8 czerwca 1930, z inicjatywy grupy polityków niezadowolonych z [[Rada Regencyjna (Rumunia)|regencji]], do kraju powrócił ojciec Michała I – Karol II. 10 lat później (6 września) rząd marszałka [[Ion Antonescu|Iona Antonescu]] poprzez zamach stanu odsunął od władzy Karola II i ponownie proklamował królem Michała (wówczas 19-letniego).
 
Linia 53:
W marcu 1945 nacisk ZSRR (do [[Bukareszt]]u przyjechał [[Andriej Wyszynski]]) zmusił Michała do powołania rządu [[Petru Groza|Petru Grozy]], zdominowanego faktycznie przez [[Rumuńska Partia Komunistyczna|Rumuńską Partię Komunistyczną]] (PCR). W lipcu tego samego roku [[Józef Stalin]] nadał Michałowi sowiecki [[Order Zwycięstwa]] za osobistą odwagę, jaką król wykazał się w trakcie obalenia Antonescu, za zaprzestanie wojny przeciwko wojskom sprzymierzonym i za wydanie rozkazu wstrzymania ognia. Od sierpnia 1945 do stycznia 1946 miał miejsce tzw. ''strajk królewski'' – Michał podjął bezskuteczną próbę przeciwstawienia się komunistycznemu rządowi Petra Grozy, odmawiając podpisywania dekretów.
 
30 grudnia 1947 król Michał I został zmuszony do abdykacji (w razie odmowy komuniści zagrozili mu zabiciem kilkuset studentów aresztowanych podczas protestów), a 3 stycznia 1948 do [[Migracja ludności|emigracji]].
 
Jest ostatnim żyjącym kawalerem Orderu Zwycięstwa.