Lugano: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Herb: poprawa literówek, replaced: ktore → które |
→Historia Lugano: literówki |
||
Linia 56:
Właśnie pod władzą tzw. ''[[Stara Konfederacja Szwajcarska|Starej Konfederacji Szwajcarskiej]]'' (1525-1798) Lugano - dotychczas miasteczko rolników i rybaków - zaczęło się rozwijać dzięki targom jesiennym stając się jednym z najważniejszych punktów handlowych między Italią i północną Europą. W tym czasie pokoju i dostatku powstało tu wiele reprezentacyjnych budowli, kościołów, pałaców i ogrodów. Prestiżu przysporzła miastu również powstała tu w XVIII wieku drukarnia, szczególnie kiedy po [[Rewolucja francuska|rewolucji francuskiej]] [[Lombardia]] została zajęta przez [[Napoleon_Bonaparte#Kampanie_we_W.C5.82oszech_i_Egipcie_oraz_zdobycie_w.C5.82adzy|wojska napoleońskie]].
Następną cezurę przyniosła inwazja francuska. Pod przymusem Konfederacja Szwajcarska stała się republiką, a Lugano mało wejść w skład [[Republika Cisalpińska|Republiki Cisalpejskiej]], co wywołało dezaprobatę mieszkańców. Jednakże 15 lutego 1798 wybuchło powstanie patriotów pod hasłem ''"frei und Schweizer"'' (pol.: wolni i Szwajcarzy). Jeszcze tego samego dnia lokalni partyzanci zmusili przedstawicieli Republiki Cisalpejskiej do ucieczki i jednocześnie poprosili o przyjęcie miasta i okolic na prawach Kantonu w skład [[Republika Helwecka|Republiki Helweckiej]]. 12 starych kantonów uznało w [[Zurych]]u niepodległość kantonu [[Ticino]], następnego dnia, a w poblizkim [[Locarno]] obywatele posadzili ''drzewko wolności'' na Wielkim Placu (''Piazza Grande''). Potyczki i pertraktacje z ościennymi mocarstwami o właściwy status i konstytucję trwały aż do 19 lutego 1803 roku, kiedy to na skutek ''Aktu Mediacyjnego'' w skład nowo proklamowanej przez Napoleona Republiki Helweckiej wszedł również kanton Ticino (wraz z Lugano) jako formalnie suwerenna i niezależna republika i jeden z 19 równoprawnych kantonów. Po upadku Napoleona [[Kongres wiedeński|Kongres Wiedeński]] uznał przynalezność regionu
W XIX wieku miasto odkryli dla sebie pierwsi turyści oraz kuracjusze a także uchodźcy polityczni. Pojawiły się secesyjne hotele, kliniki i santoria. Natomiast istniejące tu od 1805 roku kasyno przyciąga do dziś graczy-hazardzistów. Dalszy rozwój miasta nasilił [[Tunel kolejowy Świętego Gotarda]], zbudowany w latach 1871-1881, który o dziś jest stale rozbudowywany i udoskonalany. A w międzyczasie powstał dodatkowo [[Tunel drogowy Świętego Gotarda|tunel drogowy]] w latach 1970-1980.
| |||