Karol Orłoś: Różnice pomiędzy wersjami

25 lipca [[1931]], o godz. 4,25, zginął w Dęblinie śmiercią lotnika w kolizji z innym samolotem szkolnym<ref>CAW, Pismo Prokuratora przy Wojskowym Sądzie Rejonowym nr 1 (ppłk. dr. K. Zielińskiego), do Departamentu Ministerstwa Spraw Wojskowych z 19 sierpnia 1931 r. na temat pierwszej katastrofy lotniczej w Dęblinie z dnia 25 lipca 1931 r., sygn. pisma 1582/31.</ref>. Była to jedna z najtragiczniejszych katastrof w [[Lotnictwo wojskowe II RP|lotnictwie wojskowym II RP]]. Obok kapitana Karola Orłosia, zginęli w niej piloci: por. Bolesław Bogowski i kpr. Konrad Rykowski<ref>''Ibidem''. Ówczesna prasa informując o wypadku podawała często mylne dane osobowe, gdyż kilka godzin później miał tam miejsce następny wypadek. Np. "Ilustrowana Republika" z 26 lipca 1931 r. na pierwszej stronie błędnie podawała, że w tej katastrofie: "Kpt. Orłoś, kpt. Bakczyński i plut. Rutkowski ponieśli śmierć na miejscu. Ciężko ranny został kapral podchorąży Stanisław Popławski".</ref>. Sama katastrofa została opisana w PRL przez pisarza Janusza Meissnera w książkach „Wiatr w podeszwach” i „Pilot gwiaździstego szlaku”. InnaPrawdziwość wersjaprzedstawionych wypadkuprzez Meissnera faktów, który jak sam twierdził, był świadkiem tej katastrofy, została podanazakwestionowana przez innego - faktycznego - świadka katastrofy, późniejszego dowódcy Dywizjonu 303, [[Witold Urbanowicz (generał)|Witolda Urbanowicza]], który uczestniczył w tym czasie w kursie obserwatorów lotniczych w Dęblinie. Ten, w liście z 1 listopada 1974 roku do rodziny Karola Orłosia, inaczejdokładnie opisał całe zdarzenie i rolę Meissnera w tych wydarzeniach. [potrzebneList źródło]był przeznaczony do publikacji właśnie w celu obrony dobrego imienia Karola Orłosia, ale wydawnictwo „Iskry” (wydawca Meissnera) odmówiło wówczas opublikowania samego listu czy też sprostowania i nie chciało angażować się w tę sprawę. Broniący honoru swego stryja pisarz Kazimierz Orłoś był wówczas (w 1974 r.) szykanowany przez komunistyczne władze, ponadto jego nazwisko objęto zapisem PRL-owskiej cenzury. Ostatecznie list ten został opublikowany dopiero w 2015 r.{{odn|Orłoś|2015|s=299}}