Muzyka liturgiczna: Różnice pomiędzy wersjami

W [[Kościół łaciński|Kościele katolickim]] reguły wykonywania utworów muzycznych są [[Kodyfikacja|skodyfikowane]] i określają je [[Encyklika|encykliki]] i [[konstytucja apostolska|konstytucje]]: motu proprio Tra le sollecitudini [[Pius X|św. Piusa X]] ([[1903]]), Divini cultus [[Pius XI|Piusa XI]] ([[1928]]), Mediator Dei ([[1947]]) oraz Musicae sacrae disciplina [[Pius XII|Piusa XII]] ([[1955]]), konstytucja [[sobór powszechny|soborowa]] Sacrosanctum Concilium ([[1963]]). Udział muzyki w liturgii mogą również regulować instrukcje Kongregacji do spraw Seminariów i Uniwersytetów i do spraw Kultu. Muzyka spełnia rolę służebną w stosunku do liturgii, i ma na celu uświęcać człowieka i głosić chwałę [[Bóg|Boga]]. Była też inna interpretacja muzyki liturgicznej, której reprezentantem był [[Pius XII]], zakładająca równorzędność muzyki wobec liturgii.

 

Głównym instrumentem są [[Organy|organy piszczałkowe]], jednak używane są też inne instrumenty, za zgodą miejscowego [[biskup]]a.