NATO Submarine Rescue System: Różnice pomiędzy wersjami

Do ewakuacji rozbitków używany jest samodzielny pojazd podwodny o napędzie elektrycznym. Załogę stanowią 3 osoby, jednorazowo może zabrać 15 osób ratowanych. Ratowani przebywają w oddzielnej komorze, w której [[ciśnienie]] można regulować w zakresie od 840 do 6000 [[Paskal|hPa]]. Z [[Luk ewakuacyjny|lukiem ewakuacyjnym]] okrętu podwodnego łączy się za pomocą suchego kołnierza, umożliwiając bezpieczne przejście ratowanych. Po przyjęciu 15 ratowanych pojazd wynurza się i jest podnoszony na pokład statku bazy, gdzie rozbitkowie mogą przejść bezpośrednio do komór dekompresyjnych. Pojazd znajdujący się na powierzchni można również opuścić przez górny luk.

 

 

Energię pojazdowi dostarczają dwa zespoły [[Akumulator elektryczny|akumulatorów]] sodowo-chlorkowo-niklowych o pojemności łącznej 136 [[Kilowatogodzina|kWh]]. Konstrukcja akumulatorów umożliwia ich szybkie ładowanie między kolejnymi zanurzeniami.

 

 

== Mobilność ==