Cmentarz Bródnowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Pochowani na cmentarzu Bródnowskim: prof. Oktawiusz Jurewicz |
uzupełnienie |
||
Linia 63:
W 1925 w Alei Głównej, na wysokości kwatery 25A, ustawiono figurę Matki Bożej (nazywanej ''Matką Boską Bródnowską'', wyrażonej w postaci często stosowanej w kapliczkach stojących na podwórkach warszawskich kamienic (smukła postać w niebiesko-białym płaszczu z rozłożonymi rękami w geście powitania). Trudno ustalić kiedy przyjął się zwyczaj zapalania przed nią zniczy, ale ustny przekaz dawnych mieszkańców mówi, że są to znicze czczące pamięć bliskich, których miejsc pochówku nie ustalono. Zwyczaj ten przybrał na sile po 1945 (prawdopodobnie upamiętniano zaginionych podczas działań wojennych).
W 1932 wydłużono z 15 do 20 lat od dnia pogrzebu okres wykorzystywania placu pod grób dla osób, które nie mogły wykupić go na własność<ref name="Wilk13"/>. W październiku 1933 do nekropolii doprowadzono, ulicą św. Wincentego, [[Tramwaje w Warszawie|linię tramwajową]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Nalazek | imię = Daniel | tytuł = Echa dawnej Warszawy. Z dziejów komunikacji | wydawca = Agencja Wydawniczo-Reklamowa Skarpa Warszawska | miejsce = Warszawa | data = 2016 | strony = 143 | isbn = 978-83-63842-11-6}}</ref>.
W 1934, z okazji 50-lecia nekropolii, przy głównej bramie cmentarza wzniesiono murowaną dzwonnicę z pomieszczeniem czasowym na trumny. Na fasadzie umieszczono tablicę pamiątkową<ref name="Encyklopedia"/><ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Wilk | imię = Jerzy | tytuł = 100 lat cmentarza Bródnowskiego | wydawca = Michalineum | miejsce = Marki-Struga | data = 1993 | strony = 18 | isbn = 83-7019-081-2}}</ref>.
| |||