Wilhelm Kubsz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kelvin (dyskusja | edycje)
merytoryczne, źródła/przypisy, poprawa linków, wikizacja
Kelvin (dyskusja | edycje)
właśc. data
Linia 8:
Po 17 września 1939 został wikariuszem przy dziekanie Poczobucie-Odlanickim, sprawował dozór nad parafią Puzicze koło [[Baranowicze|Baranowicz]]. Po 1941 zagrożony aresztowaniem ze strony Niemców przystąpił do oddziału partyzantów radzieckich płk. Wasiliewa. Po utworzeniu w ZSRR [[1 Warszawska Dywizja Piechoty|1 Dywizji Piechoty im. Generała Tadeusza Kościuszki]] został jej kapelanem, później płk dypl. [[Zygmunt Berling]] mianował go majorem. Otrzymał uprawnienia delegata apostolskiego na terytorium ZSRR. Po sformowaniu [[1 Korpus Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR|1 Korpusu]] został jego dziekanem. Redagował katolicki dodatek do pisma "[[Żołnierz Wolności]]" pod nazwą "Bóg i Ojczyzna". Po przejściu [[Front wschodni (II wojna światowa)|frontu wschodniego]] pod koniec 1943, w [[Katyń|Katyniu]] 30 stycznia 1944 podczas uroczystości żałobnych upamiętniających ofiary [[Zbrodnia katyńska|zbrodni katyńskiej]], w których uczestniczyli żołnierze 1 Korpusu PSZ w ZSRR, w wygłoszonym [[Kazanie|kazaniu]] potwierdził sprawstwo Niemców pomordowania polskich oficerów, tym samym artykułując tzw. [[Zbrodnia katyńska#Fałszowanie i zatajanie zbrodni – kłamstwo katyńskie|„kłamstwo katyńskie”]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Andrzej Leszek Szcześniak]] | tytuł = Katyń. Relacje, wspomnienia, publicystyka | wydawca = Alfa | miejsce = Warszawa | data = 1989 | strony = 224-225 | isbn = 83-7001-296-5 | rozdział = W lesie katyńskim. Nad mogiłą ofiar zbrodni niemieckiej | nazwisko r = Gustaw Butlow}}</ref>.
 
W 1944 został dziekanem [[Ordre de Bataille 1 Armii Polskiej w ZSRR|Armii Polskiej w ZSRR]]. Brał udział w walkach na terytorium Polski, w styczniu 19441945 zwolniono go jednak ze służby w wyniku konfliktu z [[Michał Rola-Żymierski|generałem Rolą-Żymierskim]].
 
Przed armią radziecką i polskim wojskiem ukrywał się w [[Góry Świętokrzyskie|Górach Świętokrzyskich]], gdzie ponownie wstąpił na ścieżki życia zakonnego, tym razem w klasztorze oo. oblatów w [[Łysa Góra (Góry Świętokrzyskie)#Sanktuarium na Świętym Krzyżu|Świętym Krzyżu]] pod nazwiskiem pokrywkowym Franciszek Kopiec<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Wysocki | imię = Jan Wiesław | autor = Jan Wiesław Wysocki | tytuł = Duszpasterstwo wojskowe w Armii Polskiej w ZSRR i w I Armii Wojska Polskiego | czasopismo = Saeculum Christianum | wydawca = Muzeum Historii Polski | odpowiedzialność = http://bazhum.muzhp.pl | wydanie = 20 | wolumin = 2013 | strony = 230|url = http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Saeculum_Christianum_pismo_historyczne/Saeculum_Christianum_pismo_historyczne-r2013-t20/Saeculum_Christianum_pismo_historyczne-r2013-t20-s217-232/Saeculum_Christianum_pismo_historyczne-r2013-t20-s217-232.pdf}}</ref>. Przebywał także w [[Poznań|Poznaniu]], a następnie był misjonarzem ludowym w Gdańsku. W latach 1957–1964 był proboszczem w Laskowicach (gmina Jeżewo) w [[Województwo kujawsko-pomorskie|województwie kujawsko-pomorskim]]. W 1964 został kapelanem, a następnie proboszczem [[Bazylika św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu|kościoła garnizonowego św. Elżbiety]] we Wrocławiu. Od 1969 do 1972 pełnił funkcję proboszcza [[Parafia wojskowa św. Kazimierza Królewicza w Katowicach|parafii garnizonowej św. Kazimierza Królewicza]] w [[Katowice|Katowicach]]. Natomiast w latach 1972–1978 był proboszczem garnizonu i [[Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Jeleniej Górze|parafii Podwyższenia Krzyża Świętego]] w Jeleniej Górze.