Wyspy Zielonego Przylądka (kolonia): Różnice pomiędzy wersjami

Wobec widma niepokojów społecznych i narastającego [[dekolonizacja|ruchu niepodległościowego w Afryce]] [[António de Oliveira Salazar]] w 1951 roku zmienił nazewnictwo portugalskich [[terytorium zależne|posiadłości]], przekształcając je z kolonii ([[język portugalski|port.]] ''colónia'') w [[prowincja zamorska|prowincje zamorskie]] (port. ''província ultramarina''){{r|HoN}}{{r|CV3}}. Jako, że zmiana nazwy nie prowadziła do faktycznej zmiany statusu dawnej kolonii{{r|CV3}}, w 1956 roku powołano do życia [[Afrykańska Partia Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka|Afrykańską Partię Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka]] (PAIGC). Jej liderem był wychowany na Wyspach [[Amílcar Cabral]]. Partia w 1961 roku wszczęła [[portugalska wojna kolonialna|wojnę partyzancką]] w [[Gwinea Portugalska|Gwinei Portugalskiej]], w której udział brało wielu mieszkańców Wysp Zielonego Przylądka{{r|HoA}}. Ostatecznie powstanie zakończyło się niepodległością [[Gwinea Bissau|Gwinei Bissau]]{{r|HoN}}{{r|CVWH}}.

Choć początkowo Portugalczycy nie byli skłonni oddać kolejnej „prowincji zamorskiej”, jednak w grudniu 1974 roku PAIGC na fali portugalskiej [[rewolucja goździków|rewolucji goździków]] wynegocjowała dla Wysp powstanie mieszanego rządu{{r|HoN}}. Kolejnym krokiem były wybory do Zgromadzenia Narodowego{{r|HoN}} w którym wszystkie miejsca zdobyła PAIGC{{r|CV3}}. 5 lipca 1975 roku zadeklarowano niepodległość byłej kolonii{{r|HoN}}{{r|CVWH}}{{r|CV3}}, która została zaakceptowana przez władze portugalskie. Nowe państwo przyjęło nazwę [[Republika Zielonego Przylądka|Republiki Zielonego Przylądka]].