Hans Biebow: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
-podwójne spacje, WP:SK+ToS+mSK, drobne redakcyjne
Linia 6:
W kwietniu 1940, po utworzeniu [[Żydzi|żydowskiego]] getta w Łodzi, został mianowany szefem biura ekonomiczno-żywnościowego getta w okupacyjnym magistracie (''Stadtverwaltung Litzmannstadt''), które w październiku 1940 przekształcono w „Zarząd getta” („Ghettoverwaltung”). W szczytowym okresie pracowało w nim 250 niemieckich urzędników. W codziennym zarządzie gettem kontaktował się z żydowską administracją getta, przede wszystkim z jej szefem – Przełożonym Starszeństwa Żydów w Litzmannstadt (Łodzi) – [[Chaim Rumkowski|Chaimem Mordechajem Rumkowskim]].
 
Będąc szefem niemieckiej administracji łódzkiego getta , doszedł do bogactwa. Okradał Żydów, przywłaszczał sobie ich mienie oraz korzystał z ich darmowej niewolniczej pracy. W [[Pabianice|Pabianicach]] wybudował specjalne magazyny w których składowano mienie pomordowanych ofiar [[Kulmhof|obozu zagłady Kulmhof]] (Chełmno nad Nerem). Mienie to następnie wysyłano do [[Niemcy|Niemiec]], a Biebow często przywłaszczał sobie jego część. Początkowo opowiadał się za wykorzystaniem Żydów do niewolniczej pracy, zamiast ich eksterminacji. Toczył nawet spory z [[Schutzstaffel|SS]] obawiając się pozbawienia władzy nad gettem i utraty źródła dochodów. Jednak już w grudniu 1941 rozpoczęły się deportacje do Chełmna i Biebow zaaprobował politykę eksterminacyjną, dążąc jednak przy tym do przedłużania istnienia getta (mając na uwadze tylko własne profity materialne).
 
Po decyzji likwidującej getto, Biebow aktywnie i gorliwie brał udział w organizacji transportów do Chełmna i [[Auschwitz-Birkenau|Auschwitz]] (lipiec i sierpień 1944). Po wywiezieniu ostatnich więźniów getta (29 sierpnia 1944) do końca okupacji niemieckiej w Łodzi (19 stycznia 1945) nadzorował wywożenie pożydowskiego mienia pozostawionego w getcie do Rzeszy, przy pomocy specjalnie w tym celu pozostawionego około 800-osobowego komanda roboczego. Zdołał zbiec z Łodzi niedługo przed wkroczeniem do miasta wojsk radzieckich.