Twierdzenie Starka-Heegnera: Różnice pomiędzy wersjami

Po raz pierwszy twierdzenie zostało zaproponowane przez [[Carl Friedrich Gauss|Gaussa]] w sekcji 303 jego ''[[Disquisitiones Arithmeticae]]''. Zasadniczo udowodnił je w 1952 [[Kurt Heegner]]{{odn|Heegner|1952|s=227–253}}, ale jego dowód zawierał pewne niewielkie luki i dowód twierdzenia nie był akceptowany dopóki [[Harold Stark (matematyk)|Harold Stark]] nie podał pełnego dowodu opublikowanego na początku 1967{{odn|Stark|2011|s=35}}, który miał wiele wspólnego z pracą HeegeneraHeegnera, ale zawierał na tyle wystarczająco dużo różnic, że Stark uważał te dowody za różne{{odn|Stark|2011|s=42}}. Heegener zmarł „zanim ktokolwiek rzeczywiście zrozumiał, czego on dokonał”{{odn|Goldfeld|1985}}. Stark formalnie uzupełnił luki w dowodzie Heegenera w 1969 (inne współczesne rozprawy podawały rozmaite podobne dowody przez zastosowanie [[Forma modularna|funkcji modularnych]], ale Stark skupił się wprost na wypełnieniu luk Heegenera){{odn|odn=a|Stark|1969}}.

Praca Starka z 1969{{odn|odn=a|Stark|1969}} cytuje również tekst z 1895 autorstwa [[Heinrich Martin Weber|Webera]] i zauważa, że gdyby Weber „tylko uczynił spostrzeżenie, że redukowalność [pewnego równania] może prowadzić do [[Równanie diofantyczne|równania diofantycznego]], to [[problem liczby klas]] równej jeden mógłby zostać rozwiązany 60 lat temu”. [[Bryan Birch]] zauważa, że książka Webera i właściwie cały temat funkcji modularnych, stracił zainteresowanie na pół wieku: „Niestety w 1952 nie pozostał nikt, kto był wystarczającym ekspertem w ''algebrze'' Webera, by docenić osiągnięcie Heegenera”Heegnera”{{odn|Birch|2004|s=4}}.