Operacja Avalanche: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kelvin (dyskusja | edycje)
ilustracja
int.
Linia 1:
[[Plik:Invasionofitaly1943.jpg|thumb|Kierunki inwazji aliantów w czasie operacji „Avalanche”]]
[[Plik:SalernoBeachhead1943 09 11 2400.jpg|thumb|Sytuacja 11 września 1943 roku]]
'''Operacja Avalanche''' ([[Język angielski|ang.]]: [[lawina]]) to nazwa rozpoczętego [[9 września]] [[1943]]<ref name=enc>{{cytuj książkę |nazwisko= Sobczak [red.]|imię= Kazimierz|tytuł= Encyklopedia II wojny światowej|strony=559}}</ref>, lądowania aliantów na południe od [[Neapol]]u, w okolicach miasta [[Salerno]] ([[Morze Tyrreńskie]]) w czasie [[Kampania włoska w czasie II wojny światowej|kampanii włoskiej]]. Inwazja Włoch rozpoczęła się 10 lipca lądowaniem aliantów na Sycylii. Wraz z lądowaniami sił brytyjskich w południowych Włoszech (operacje [[Operacja Slapstick|Slapstick]] i [[Operacja Baytown|Baytown]]), 3 września lądowała w rejonie Reggio 8 Armia angielska<ref name=bitwy/> po silnym bombardowaniu morskim i lotniczym. Operacja miała na celu szybkie zajęcie terytorium Włoch, po rozejmie między siłami Włoch i Aliantów zawartym 3 września i ogłoszonym 8 września. Po ogłoszeniu rozejmu siły floty włoskiej przeszły na Maltę<ref name=bitwy>{{cytuj książkę |nazwisko= Kosiarz|imię= Edmund|tytuł= Bitwy morskie|strony=447}}</ref>. 9 września rozpoczęła lądowanie 5 Armia amerykańsko-brytyjska pod dowództwem gen. Marka Clarka (600 jednostek morskich z 8 dywizjami amerykańskimi i brytyjskimi na pokładach)<ref name=enc/>. Lądowanie poprzedzone było przygotowaniem artyleryjskim 4 pancerników<ref name=enc/> oraz bombardowaniem lotnictwa sprzymierzonych<ref name=bitwy/>. 11 września 5 Armia spotkała się z silnym kontrnatarciem sił niemieckich wspieranych przez lotnictwo. Niemcy w rejony działania 5 i 8 Armii ściągnęli siły ok. 13 dywizji w tym dużą ilość oddziałów pancernych. Niemcy mieli dogodną sytuację ze względu na brak użycia przez sprzymierzonych wsparcia powietrznego ze względu na duże odległości do lotnisk. Niemcom udało się zatrzymać wojska aliantów, a nawet zepchnąć je na odległość 1000 m. od brzegów w dniach 14-15 września. W krytycznym momencie alianci rzucili do walki całe lotnictwo średniego i dalekiego zasięgu<ref name=bitwy/>. Od strony morza użyli 6 okrętów liniowych, 7 lotniskowców, 13 krążowników i ok 60 niszczycieli (w tym trzy polskie<ref name=bitwy/>). W wyniku kontruderzenia sił morskich, lotnictwa i sil lądowych 16 września Niemcy zostali rozbici. a 5 armia połączyła się z 8 armią ok. 40 mil na południowy wschód od Salerno<ref name=bitwy/>. 17 września Niemcy wycofali się na wcześniej przygotowane linie obronne na drodze do Rzymu. Sojusznicy do prowadzenia dalszej operacji zmuszeni byli ściągnąć dodatkowe siły i zorganizowaną koordynacją działań lądowych i morskich<ref name=bitwy/>. W wyniku dalszych walk 1 października zdobyli [[Neapol]].
 
W operacji bezpośrednio brały udział polskie okręty: [[ORP Piorun (1940)|ORP Piorun]], [[ORP Ślązak (1942)|ORP Ślązak]], [[ORP Krakowiak (1941)|ORP Krakowiak]]<ref name=enc/> i podwodny [[ORP Dzik (1942)|ORP Dzik]] oraz statki [[MS Batory]], [[MS Sobieski]], [[SS Kościuszko]] i SS Narvik transportując żołnierzy, uzbrojenie i sprzęt. Okręt Piorun odpierał ataki ścigaczy torpedowych i zestrzelił 2 samoloty. Sobieski zestrzelił jeden bombowiec.