|
Dec to grubas co je tłuste buły
[[Plik:Pulmonary alveolus PL.svg|thumb|250px|Schemat budowy anatomicznej pęcherzyków płucnych]]
'''Pęcherzyki płucne''' ([[łacina|łac.]] ''alveoli pulmonis'') – struktura anatomiczna ludzkiego [[płuco|płuca]] posiadająca kształt wydrążonej jamy, której ścianę tworzy cienki nabłonek jednowarstwowy płaski (zbudowany głównie z [[pneumocyt]]ów I i II typu). Z zewnątrz pęcherzyki są pokryte przez [[naczynie włosowate|naczynia włosowate]]. Liczbę pęcherzyków w płucach człowieka szacuje się na 300–500 milionów, ich średnica wynosi od 0,15 do 0,6 mm, a ich łączna powierzchnia wynosi od 50 do 90 m² dodatkowo są pokryte [[surfaktanty|surfaktantem]],czyli czynnikiem białkowo-lipidowym, który zapobiega ich sklejaniu się.
Pęcherzyki płucne przylegają do siebie w taki sposób, że sąsiadujące pęcherzyki posiadają wspólną ścianę, która jest nazwana przegrodą międzypęcherzykową. Przegroda ta jest bardzo podatna na uszkodzenia i zawiera [[pory Kohna]] (które są niedużymi otworkami i łączą światła dwóch sąsiadujących pęcherzyków).
Poza komórkami tworzącymi nabłonek jednowarstwowy płaski, w pęcherzykach płucnych znajdują się dwa inne typy komórek: [[makrofag]]i ([[fagocyt|komórki żerne]]), a także komórki które wytwarzają surfaktant.
Wchodząc do pęcherzyka [[naczynie włosowate|włośniczki]] przynoszą [[krew]] bogatą w [[dwutlenek węgla]] i [[woda|wodę]]. W pęcherzyku [[tlen]] z [[powietrze|powietrza]] zostaje wychwycony przez [[erytrocyt|krwinki czerwone]] we włośniczkach, które jednocześnie pozbywają się dwutlenku węgla. Krew opuszczająca włośniczki pęcherzykowe jest bogata w tlen, który przenosi do wszystkich komórek ustroju. W pęcherzykach panuje ciśnienie śródpęcherzykowe.
== Bibliografia ==
* ''Anatomia człowieka'' pod redakcją Witolda Woźniaka, Wyd. II, ISBN 83-87944-74-2
* R. Putz, R. Pabst, Sobotta ''Atlas anatomii człowieka – tułów, narządy wewnętrzne, Wydanie III, Urban & Partner, ISBN 83-89581-04-3''
{{Zastrzeżenia|Medycyna}}
| 