Mychajło Fomenko: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Kariera trenerska: drobne redakcyjne, źródła/przypisy
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Sprzątam Szablon:Cytuj
Linia 38:
 
== Kariera trenerska ==
Wkrótce po zakończeniu występów w Dynamie powrócił do rodzinnych [[Sumy|Sum]], gdzie prowadził zespół [[Frunzeneć-Liha-99 Sumy|Frunzienca]]. W [[1980]] znów znalazł zatrudnienie w Dynamie, tym razem jako trener. Przez 5 sezonów pracował jako członek sztabu szkoleniowego, pomagając głównym trenerom [[Walery Łobanowski|Waleremu Łobanowskiemu]] i [[Jurij Morozow|Jurijowi Morozowowi]]. Następnie szkolił mniej znane zespoły z Ukraińskiej SRR: [[Desna Czernihów|Desnę Czernihów]] i [[Krywbas Krzywy Róg]] oraz [[Gruzja|gruzińską]] [[Guria Lanczchuti|Gurię Lanczchuti]]. Po krótkim pobycie w [[Irak]]u znów znalazł się w Sumach, jako trener [[Ahrotechserwis Sumy|Awtomobilista]]. Przez rok pracował w Dynamie na stanowisku pierwszego trenera, gdzie w [[1993]] osiągnął swój największy dotychczasowy sukces szkoleniowy, zdobywając Mistrzostwo i Puchar Ukrainy. Kolejne lata, z wyjątkiem krótkiego epizodu w roli selekcjonera [[reprezentacja Gwinei w piłce nożnej|reprezentacji Gwinei]] spędził na Ukrainie prowadząc zespoły z [[Premier-liha|Wyższej Lihi]] i niższych lig. Kilkakrotnie brany był pod uwagę jako kandydat na stanowisko selekcjonera [[reprezentacja Ukrainy w piłce nożnej|ukraińskiej drużyny narodowej]]. Od [[2006]] do [[2008]] był głównym trenerem [[Tawrija Symferopol|Tawrii Symferopol]]. 24 listopada 2010 objął stanowisko głównego trenera w [[Rosja|rosyjskim]] klubie [[Salut-Eniergija Biełgorod]]<ref>[http://ua-football.com/ukrainian/news/4ced169f.html UA-Футбол. Михаил Фоменко трудоустроился в Белгороде]</ref>, w którym pracował do kwietnia 2011, kiedy tragicznie zmarła jego córka<ref>[http://www.ua-football.com/ukrainian/news/4d9acaf1.html UA-Футбол. Михаил Фоменко покинул пост главного тренера ФК "Салют"]</ref>. 26 grudnia 2012 roku objął prowadzenie [[reprezentacja Ukrainy w piłce nożnej|reprezentacji Ukrainy]]<ref>[http://www.ua-football.com/ukrainian/national/50dadd7b.html UA-Футбол. Национальная сборная Украины получила нового главного тренера]</ref>. Poprowadził drużynę w [[Mistrzostwa Europy w piłce nożnej|mistrzostwach Europy]] rozgrywanych w tym samym roku, których [[Ukraina]] była gospodarzem wspólnie z [[Polska|Polską]]. Tam Ukraińcy trafili do grupy "śmierci" z wyżej stawianymi [[Reprezentacja Francji w piłce nożnej|Francuzami]], [[Reprezentacja Anglii w piłce nożnej|Anglikam]]<nowiki/>i i [[Reprezentacja Szwecji w piłce nożnej|Szwedami]]. Turniej zaczął się niespodziewanie dobrze, od wygranej z jak się później okazało ze słabo dysponowaną Szwecją 2:1. Kolejne 2 mecze, zakończyły się porażkami (0:2 z Francją i 0:1 z Anglią). Ukraina skończyła turniej na trzecim miejscu w grupie wyprzedzając jedynie Szwecję. Fomenko pozostał na stanowisku, aby doprowadzić zespół do następnego dużego turnieju - [[Mistrzostwa świata w piłce nożnej|mistrzostw Świata]] organizowanych w [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2014|2014]] w Brazylii. W eliminacjach Ukraina zaprezentowała bardzo dobrą postawę i zajęła w grupie drugie miejsce za Anglikami, co pozwoliło jej wziąć udział w barażach. Tam napotkali kolejnego rywala znanego im z mistrzostw Europy - Francję. Pierwszy mecz wygrany 2:0 zwiastował niespodziankę i wyeliminowanie "Trójkolorowych". W rewanżowym spotkaniu, grająca na własnym terenie, faworyzowana Francja zagrała zupełnie odmienne spotkanie wygrywając 3:0 i to ona zakwalifikowała się na czempionat. Następne ME w [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016|2016]] roku właśnie we Francji okazały się turniejem ostatniej szansy dla szkoleniowca. Jego podopieczni zajęli trzecie miejsce w kwalifikacjach za [[Reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej|Hiszpanią]] i [[Reprezentacja Słowacji w piłce nożnej|Słowacją]], co ponownie dało im prawo do walki w barażach. Tam Ukraińcy stanęli na przeciwko [[Reprezentacja Słowenii w piłce nożnej|Słowenii]]. Ponownie zagrali pierwsze spotkanie u siebie i wygrali 2:0. Tym razem nie oddali wygranej i po remisie w rewanżu 1:1 awansowali na Euro. Żółto - błękitni przegrali wszystkie spotkania w grupie (0:2 z [[Reprezentacja Niemiec w piłce nożnej|Niemcami]] i [[Reprezentacja Irlandii Północnej w piłce nożnej|Irlandią Płn]]. oraz 0:1 z [[Reprezentacja Polski w piłce nożnej|Polską]]). Tracąc 5 goli i nie strzelając żadnej zajęli ostatnie miejsce w grupie i zostali najgorszym uczestnikiem turnieju. Wraz z ostatnim meczem grupowym zakończyła się również praca Mychajły Fomeno jako trenera drużyny narodowej. Decyzja o jego odejściu została podjęta już wcześniej po meczu z Irlandczykami.<ref>{{Cytuj|tytuł=Euro 2016: Fomenko zostawi Ukrainę po meczu z Polską|czasopismo=PolskieRadio.pl|data dostępu=2016-06-21|opublikowany=PolskieRadio.pl|url=http://www.polskieradio.pl/265/5217/Artykul/1634194,Euro-2016-Fomenko-zostawi-Ukraine-po-meczu-z-Polska}}</ref> Po ostatniej grze przeciwko Polakom Fomeno wyznał iż powodem blamanżu było złe samopoczucie całego sztabu spowodowane trudną sytuacją polityczną ich państwa, a także konflikty wewnętrzne między piłkarzami, wywodzące się od bójki w meczu ligowym między [[Szachtar Donieck|Szachtarem Donieck]] i [[Dynamo Kijów|Dynamem Kijów]]<ref>{{Cytuj|tytuł=ME 2016. Bijatyka piłkarzy reprezentacji Ukrainy|czasopismo=Sport.pl|data dostępu=2016-06-21|opublikowany=Sport.pl|url=http://www.sport.pl/euro2016/1,136510,20007359,me-2016-bijatyka-pilkarzy-reprezentacji-ukrainy.html|język=pl-PL}}</ref> mimo iż wielu graczy zarzekało się w wywiadach, że wszystkie waśnie zostały odłożone na bok i na boisku "są jednym zespołem".
 
== Sukcesy i odznaczenia ==