Hans Koch (historyk): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne
m drobne redakcyjne
Linia 8:
Od 1929 był privat-docentem, w 1934 został profesorem uniwersytetu w [[Kaliningrad|Królewcu]], a od 1937 profesorem uniwersytetu we [[Wrocław]]iu, i dyrektorem jego Instytutu Wschodnioeuropejskiego.
 
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] [[mobilizacja|zmobilizowany]] do [[Wehrmacht]]u jako [[Kapitan (stopieńranga)|Hauptmannkapitan (kapitan''Haptmann'')]] rezerwy, z przydziałem do Abt. II [[Abwehra|Abwehry]] (sabotaż i zadania specjalne) przyw [[Oberkommando der Wehrmacht]]. Zajmował się kontaktami z [[Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów|Organizacją Ukraińskich Nacjonalistów]]. W latach 1939-1941 przebywał w [[Kraków|Krakowie]] i Lwowie, gdzie był przewodniczącym niemiecko-sowieckiej komisji repatriacyjnej. W 1940, dzięki wystawionym przez niego fałszywym dokumentom, udało się wydostać ze Lwowa, znajdującego się po [[Agresja ZSRR na Polskę|agresji ZSRR na Polskę]] pod [[Okupacja sowiecka ziem polskich (1939–1941)|okupacją sowiecką]] jako rzekomych [[Volksdeutsche|Volksdeutschów]], kilkuset ukraińskich działaczy niepodległościowych.
 
W Krakowie siedziba wywiadu, w której rezydował, znajdowała się przy ulicy Zielonej 26 (obecnie Bogusławskiego) – nazywano ją ''Kochstelle''.