Władysław Kozakiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Kariera sportowa: drobne redakcyjne
→‎Kariera sportowa: drobne redakcyjne
Linia 26:
 
== Kariera sportowa ==
Absolwent Technikum Gastronomicznego, następnie poznańskiej [[Akademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu|Akademii Wychowania Fizycznego]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.olimpijski.pl/pl/bio/1099,kozakiewicz-wladyslaw.html|tytuł=''Kozakiewicz Władysław Biografia''|opublikowany=olimpijski.pl|data=|data dostępu=}}</ref>. Na swoich pierwszych igrzyskach w 1976 r. w [[Montreal]]u, skacząc z kontuzją stopy, zajął w konkursie 11. miejsce. 30 lipca 1980 zdobył tytuł mistrza olimpijskiego w skoku o tyczce w [[Moskwa|Moskwie]] z wynikiem 5,78 m – jednocześnie ustanawiając nowy rekord świata. Pamiętany z powodu gestu, który dwukrotnie<ref>Wywiad z Władysławem Kozakiewiczem, „Gazeta Wyborcza – Duży Format”, z 28 lipca 2008</ref> wykonał w stronę gwiżdżących kibiców sowieckich tzw. [[gest Kozakiewicza]]. W 1980 dwukrotnie ustanawiał rekordy świata: wynikami: 5,72 i 5,78 m. W tym też roku wygrał [[Plebiscyt Przeglądu Sportowego]], zostając wybrany na najlepszego sportowca roku w Polsce. Inne osiągnięcia to: Halowe Mistrzostwo Europy ([[Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1977|1977]], [[Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1979|1979]]), wicemistrzostwo Europy na otwartym stadionie ([[Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1974|1974]]) i dwa brązowe medale w hali ([[Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1975|1975]], [[Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1982|1982]]). W czasie swojej kariery 8-krotnie poprawiał rekord Polski, windując go od 5,32 m w roku 1973 do 5,78 m w roku 1980. Był też 10-krotnym mistrzem kraju.
 
W 1980 dwukrotnie ustanawiał rekordy świata: wynikami: 5,72 i 5,78 m. W tym też roku wygrał [[Plebiscyt Przeglądu Sportowego]], zostając wybrany na najlepszego sportowca roku w Polsce. Inne osiągnięcia to: Halowe Mistrzostwo Europy ([[Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1977|1977]], [[Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1979|1979]]), wicemistrzostwo Europy na otwartym stadionie ([[Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1974|1974]]) i dwa brązowe medale w hali ([[Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1975|1975]], [[Halowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1982|1982]]). W czasie swojej kariery 8-krotnie poprawiał rekord Polski, windując go od 5,32 m w roku 1973 do 5,78 m w roku 1980. Był też 10-krotnym mistrzem kraju.
 
W 1985 wyjechał na stałe do [[Niemcy|Niemiec]]. Po otrzymaniu obywatelstwa niemieckiego kilkakrotnie wystąpił w turniejach lekkoatletycznych w barwach tego kraju. W 1986 dwukrotnie poprawiał rekord RFN doprowadzając go do poziomu 5,70 m<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Waśko | imię = Janusz | nazwisko2 = Socha | imię2 = Andrzej| autor link = | inni = | tytuł = Athletics National Records Evolution 1912 – 2006 | data = 2007 | | miejsce = Zamość - Sandomierz | | strony = 95}}</ref><ref>{{cytuj stronę| url = http://www.leichtathletik.de/index.php?NavID=1&SiteID=28&NewsID=40187&Year=2012&IsArchive=1 |tytuł = ''Deutsche Rekordentwicklung im Stabhochsprung | opublikowany = leichtatletik.de | język = de | data dostępu = 5 września 2012}}</ref>. Wiele lat mieszkał w Elze pod [[Hanower]]em. Odznaczony m.in. złotym i srebrnym [[Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”|Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe]] oraz Krzyżem Kawalerskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]] (1980). Bohater książki ''Gest Kozakiewicza'' [[Ireneusz Pawlik|Ireneusza Pawlika]] (1994). Był zawodnikiem Bałtyku Gdynia.