Aleksander Zakariadze: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Robot przeniósł strony z Kategoria:Odznaczeni złotą szablą „Za dzielność” do Kategoria:Odznaczeni Bronią Złotą; zmiany kosmetyczne
Linia 35:
 
== Służba w armii Zakaukaskiej Demokratycznej Republiki Federacyjnej i armii gruzińskiej ==
Po wybuchu rewolucji październikowej i rozpadzie rosyjskiego Frontu Kaukaskiego, wstąpił na służbę do nowo utworzonego wojska Zakaukaskiej Demokratycznej Republiki Federacyjnej – w jej skład wchodziły Armenia, Azerbejdżan i Gruzja – a po ogłoszeniu 26 maja 1918 roku aktu niepodległości Gruzji dalszą służbę pełnił w siłach zbrojnych Demokratycznej Republiki Gruzińskiej. W latach 1920-1921 był szefem Sztabu Generalnego armii gruzińskiej. Po utracie przez Gruzję niepodległości w marcu 1921 roku, udał się do Konstantynopola, gdzie zgromadziło się wówczas 750 emigrantów gruzińskich, w większości oficerów i junkrów oraz członków rządu, a także gruzińskiej Rady Narodowej (parlamentu).
 
== Służba w Wojsku Polskim ==
Do Polski przybył z ostatnią 48-osobową grupą junkrów (podchorążych) z Konstantynopola 16 grudnia 1922 r. Podobnie jak gen. Iwan Kazbek (Ivane Kazbegi), od 8 stycznia do 23 kwietnia 1923 roku jako hospitant uczęszczał na IV turnus kurs dowódców pułku,
w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia Armii w Rembertowie. Następnie, po odbyciu półrocznej praktyki w dowództwie 1 Dywizji Piechoty, studiował jako hospitant od 23 października 1923 roku do 30 września 1924 roku w Wyższej Szkole Wojennej. W opinii ówczesnego komendanta szkoły, gen. dyw. Aurelego Serda-Teodorskiego z 2 września 1924 roku, Zachariadze to „… wybitny oficer, o niezwykłej wiedzy wojskowej, wielkich zaletach charakteru i ducha. Byłby dla Armii Polskiej cennym nabytkiem”.
Po ukończeniu Wyższej Szkoły Wojennej pozostawał, aż do 1939 roku w dyspozycji komendanta szkoły. Brał udział w corocznych ćwiczeniach szkolnych. Przez cały czas pełnił obowiązki reprezentanta wszystkich oficerów gruzińskich służących w Wojsku Polskim oraz nieformalnego przedstawiciela emigracyjnego rządu gruzińskiego w Warszawie. W opinii kolejnego komendanta Wyższej Szkoły Wojennej gen. bryg. Tadeusza Kutrzeby
z 1937 roku czytamy, że gen. Zachariadze to „Oficer kontraktowy, który nie pełnił żadnej służby, a jest jedynie na etacie WSWoj. Bierze udział corocznie w jednej grze wojennej
Linia 53:
* podoficer-junkier 7 listopada 1902 roku
* mł. rapciowy junkier 8 listopada 1903 roku
* st. rapciowy junkier 27 lutego 1904 roku
* podporucznik 9 sierpnia 1904 starszeństwo z 5 września 1903 roku
* porucznik 10 sierpnia 1907 roku
Linia 62:
== Odznaczenia ==
* Rosyjskie
** [[Order św. Anny]] 4 st. – 15 maja 1905 roku za odwagę w wojnie rosyjsko-japońskiej;
** [[Order św. Anny]] 3 st. – 19 maja 1912 roku
** [[Order św. Stanisława (Rosja)|order św. Stanisława]] 3 st. – 1911 roku
Linia 71:
 
== Bibliografia ==
* Spisok Generalnowo sztaba. Isprawlien na 01.06.1914. Pietrograd, 1914
* Spisok Generalnowo sztaba. Isprawlien na 01.01.1916. Pietrograd, 1916
* Spisok Generalnowo sztaba. Isprawlien na 03.01.1917. Pietrograd, 1917
* Spisok połkownikam po starszenstu z 1909, s. 831.
* Z. G. Kowalski, ''Najliczniejsza mniejszość. Gruzini, Azerowie i inni przedstawiciele narodów Kaukazu w Wojsku Polskim w okresie międzywojennym'' [w:] ''Mniejszości narodowe i wyznaniowe w siłach zbrojnych Drugiej Rzeczypospolitej 1918-1939'', zbiór studiów pod red. Z. Karpusa i W. Rezmera, Toruń 2001, s. 177-201.
Linia 82:
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Świętej Anny]]
[[Kategoria:Odznaczeni złotąBronią szablą „Za dzielność”Złotą]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1884]]
[[Kategoria:Zmarli w 1957]]