Andrea Doria: Różnice pomiędzy wersjami

Dowody łaski cesarskiej nie były jednak próżne. Gdy wybuchła groźna wojna z [[Imperium Osmańskie|Turcją]], genueńczycy wydatnie wsparli [[Habsburgowie|Habsburgów]]. Wiosną [[1532]] roku 66-letni wówczas Andrea Doria wyruszył na czele połączonej, włosko-hiszpańskiej floty do [[Grecja|Grecji]], by odciążyć wojska cesarskie walczące na [[Węgry|Węgrzech]]. Wyprawa zajęła dwa miasta na [[Peloponez]]ie: [[Koroni]] i [[Patras]], a w roku kolejnym Doria powrócił nad [[Morze Jońskie]] z 30 galerami i rozproszył flotę turecką usiłującą odbić utracone twierdze. Sukcesy te jednak okazały się krótkotrwałe gdyż z braku funduszy cesarz rozkazał ewakuować zdobyte w Grecji przyczółki już w [[1534]]{{r|H.Kamen3}}.

 

 

W kolejnych latach wciąż trwały walki z muzułmanami na morzu, gdzie korsarze nadal stanowili wielkie zagrożenie. W roku [[1538]] flota Andrei Dorii (bez jego samego), pod dowództwem wicekróla [[Królestwo Neapolu|Neapolu]] nie zdołała pokonać dowodzonej przez [[Barbarossa (admirał otomański)|admirała Barbarossę]] floty tureckiej w pobliżu [[Korfu]], mimo zebrania aż 130 okrętów. W tym czasie jednak ze względu na wojny we Włoszech jakie Karol V prowadził z Francją, cała obrona wybrzeży morskich Hiszpanii i Włoch spadła na barki Andrei Dorii i jego floty{{r|H.Kamen3}}. Sędziwy Doria nie doczekał się też spokoju w Genui, gdzie wciąż dochodziło do spisków przeciwko władzy jego rodziny. W [[1547]] doszło do zawiązania spisku, w którym zginął znienawidzony przez opozycję następca i bratanek Andrei, [[Giannettino Doria]]. Spiskowców złapano i skazano na śmierć. Sędziwy Andrea brał jeszcze osobisty udział w walkach z piratami i w kolejnej wojnie z Francją, odpierając francuską inwazję na [[Korsyka|Korsykę]] ([[1553]]-[[1555]]). Nie odniósł już jednak większych sukcesów w walce. Ostatecznie w roku 1555 powrócił do Genui, gdzie zmarł pięć lat później, dożywszy niewyobrażalnego w owych czasach wieku 94 lat.