Kamienica Ernsta Mixa w Bydgoszczy: Różnice pomiędzy wersjami

| architekt = [[Fritz Weidner (architekt)|Fritz Weidner]]

| ukończenie budowy = [[1863]]

| przebudowy = [[1905]], [[1913]]-[[1914]]1913–1914

Kamienica została wzniesiona w [[1863]] r.roku przez fabrykanta mydła '''Ernsta Mixa''' jako zespół dwóch budynków<ref name="I1">Bręczewska-Kulesza Daria, Derkowska-Kostkowska Bogna, Wysocka A., [i inni]: Ulica Gdańska. Przewodnik historyczny, Bydgoszcz 2003</ref>.

W [[1905]] roku budynek południowy rozbudowany został o aneks mieszkalny utrzymany w stylu [[Architektura secesji|secesyjnym]] z bogatą dekoracją figuralną według projektu architekta [[Fritz Weidner (architekt)|Fritza Weidnera]]<ref name="I1"/>.

W [[1910]] r.roku budynek został przez właściciela zaadaptowany do celów handlowych<ref name="I2">Puzowska Iwona: Bydgoskie domy towarowe z początku XX w. [w.] Kronika Bydgoska X (1986-1988). Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 1990</ref>. Dwie dolne kondygnacje posłużyły wówczas [[Dom towarowy|domowi towarowemu]] "''Modehaus Bromberg''"<ref name="I2"/>.

Ostateczna zmiana stylistyki elewacji frontowej i ujednolicenie obu kamienic związane były z budową kinoteatru "''Kristal''" (w latach wojennych "''Ufa Westpreussen''", a w latach [[1945]]-[[2003]]1945–2003 "''Pomorzanin''"). Przebudowa miała miejsce w latach [[1913]]-[[1914]]1913–1914, a projekt wykonał ponownie [[Fritz Weidner (architekt)|Fritz Weidner]]<ref name="I1"/>. W konstrukcji budynku wykonawcy zastosowali nowatorską na owe czasy technologię [[żelbet]]ową. Fasady ujednolicono i nadano im formy [[Modernizm (architektura)|modernistyczne]]. Wnętrze kinoteatru przewidziano na 478 miejsc, w tym 286 miejsc umiejscowiono na [[Galeria (budownictwo)|galeriach]]<ref name="I1"/><ref>spotkać można też liczbę 764 miejsc (numerowanych!) - zob. [http://bydgoszcz.wyborcza.pl/bydgoszcz/56,35590,14214581,Tu_kiedys_bylo_kino_,,4.html Spacer śladami dawnych sklepów i zakładów na Gdańskiej. Tu kiedyś było kino]</ref>. Projekcje filmowe rozpoczęto 1 kwietnia 1914 roku. Cały obiekt - za kredyty z Banku Stadthagen - wzniosła spółka Mixa, Tucholski, Weidner.

W [[Historia Polski (1918–1939)|okresie międzywojennym]] przy kinie urządzono "Bar Angielski", gdzie co czwartek odbywały się dancingi z jazzbandem Orłowskiego. W pomieszczeniach frontowych od [[1921]] roku zainstalowano biura Poznańskiego Banku Ziemian, a od [[1944]] roku niemiecką Kasę Okręgu Bydgoszcz (niem. ''Sparkasse des Kreis Bromberg''). W [[1946]] roku lokale na parterze i na piętrze przeznaczono na Państwowy Bank Rolny. W [[1948]] r.roku dokonano przebudowy kamienicy<ref name="I2"/>.

W pomieszczeniach [[Oficyna|oficynowych]] od [[1863]] roku aż do [[II wojna światowa|II wojny światowej]] funkcjonowała fabryka mydła i świec Ernsta Mixa. Zakład został rozbudowany w [[1905]] roku i przekształcony w latach budowy kina. W okresie powojennym w dawnych pomieszczeniach fabrycznych mieścił się Klub Międzynarodowej Prasy i Książki, a od [[1994]] roku [[Klub Mózg|klub „Mózg”]]<ref name="I1"/>.

W kamienicy przed [[1969]] rokiem mieszkał [[Marian Rejewski]]<ref>[http://bydgoszcz.wyborcza.pl/bydgoszcz/56,48722,19055263,tu-mieszkal-zanim-przeprowadzil-sie-do-warszawy,,4.html Tu mieszkał, zanim przeprowadził się do Warszawy]</ref>.

Budynek przebudowano w stylu wczesnego, historyzującego [[Modernizm (architektura)|modernizmu]]. W dwóch dolnych kondygnacjach zachowane są duże okna, które były niegdyś oknami wystawowymi domu handlowego. Fasada, początkowo bogato zdobiona [[Architektura secesji|secesyjnymi]] [[sztukateria]]mi o motywach solarnych, w wyniku przebudów (zwłaszcza w [[1948]] r.roku) w większości je utraciła<ref name="I2"/>.