Kościół Chrystusowy w RP: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
add |
link |
||
Linia 83:
W 1948 wydano pierwszy numer miesięcznika „Jedność” w nakładzie 2000 egzemplarzy. Wydano „Śpiewnik Kościoła Chrystusowego” w nakładzie 10 tysięcy egzemplarzy oraz kilka broszur<ref name = Tom107>{{Cytuj książkę | autor = Henryk Ryszard Tomaszewski | tytuł = Wyznania typu ewangeliczno-baptystycznego wchodzące w skład Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w latach 1945-1956 | miejsce = Warszawa | rok = 1991 | strony = 107}}</ref>.
Czas [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]]-u był trudnym okresem dla Kościoła. We wrześniu 1950 po zebraniu fałszywych materiałów, pracownicy [[Urząd Bezpieczeństwa|Urzędu Bezpieczeństwa]] [[Aresztowanie 199 ewangelikalnych duchownych w 1950|aresztowali duchownych]] oraz pracowników świeckich Kościoła. Aresztowano całą Radę Kościoła w składzie: Jerzy Sacewicz – prezes Kościoła, Mikołaj Korniluk – sekretarz, Bolesław Winnik – skarbnik, Paweł Bajeński i Nikon Jakoniuk – członkowie Rady Kościoła. Bajeński i Jakoniuk zostali zwolnieni po kilkumiesięcznym pobycie w więzieniu, pozostałych oskarżono o szpiegostwo. Wszelką działalność charytatywną i kontakty ze współwyznawcami z Zachodu władze zakwalifikowały do działalności szpiegowskiej<ref>{{Cytuj pismo | autor = Maria Krawczyk | tytuł = ..ani śmierć, ani życie.. | url = http://www.slowoizycie.pl/wybrane/92_3-4_notwst.html | czasopismo = Słowo i Życie | rok = 1992 | oznaczenie = nr 3-4 | strony =}}</ref>. Jerzemu Sacewiczowi postawiono następujące zarzuty:
<blockquote>Sacewicz natomiast pozostał na terenach wyzwolonych przez Armię Czerwoną, gdzie ukrywszy swoją przeszłość, prowadzenie działalności religijnej i rozpoczął pracę w Komunalnej Kasie w Brześciu. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej i po zajęciu przez Niemcy wschodnich terenów Sacewicz Jerzy natychmiast zmienia swoją pozycję. Nawiązuje on zaraz łączność z miejscowymi władzami S.D. i niemieckim sztabem frontu wschodniego, z którymi przeprowadza tajne rozmowy, w rezultacie których Niemcy obdarzają go pełnym zaufaniem, zaopatrując go jednocześnie w dokumenty, dając mu możność korzystania w razie potrzeby ze wszelkich środków komunikacji do lotnictwa wojskowego włącznie... Od tej chwili zaczęły się częste wyjazdy Sacewicza do różnych miast Ukrainy, a w pierwszym rzędzie do Kijowa. Podczas wyjazdów tych Sacewicz oficjalnie występował jako gorliwy zwolennik hitleryzmu, agitując ludność ukraińską do całkowitego podporządkowania się władzom hitlerowskim, do konieczności wyjazdów na roboty do Niemiec, lansując przy tym bezcelowość walki z hitleryzmem. Usiłował także skłaniać ludność do współpracy z władzami hitlerowskimi... Swoją prohitlerowską działalność prowadził Sacewicz do chwili wyzwolenia{{r|Tom1939}}.</blockquote>
| |||