Referendum w Polsce w 1946 roku: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Polskie referenda"; Dodano kategorię "Referenda w Polsce" za pomocą HotCat
→‎Oficjalny wynik: zmiana podpisu pod zestawieniem wyników oficjalnych i rzeczywistych. Kolory podane w podpisie nie zgadzały się z tekstem w artykule.
Linia 39:
==Rzeczywiste wyniki referendum według archiwum Bolesława Bieruta==
 
W 1993 w oparciu o tzw. Archiwum Bieruta w [[Archiwum Akt Nowych]] [[Andrzej Paczkowski]] ogłosił w opracowanym przez siebie zbiorze dokumentów zestawienie ogólne wyników głosowania według województw (bez obwodów zamkniętych w jednostkach wojskowych)<ref>[[Andrzej Paczkowski]] (oprac.), ''Referendum z 30 czerwca 1946. Przebieg i wyniki. Dokumenty do dziejów PRL'', Zeszyt 4. Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 1993, s. 159. Na podstawie: Archiwum Akt Nowych, Zbiory B. Bieruta II/29.</ref><ref> [[Marek Łatyński]], ''Nie paść na kolana. Szkice o opozycji lat czterdziestych'', wyd. II rozszerzone, Wrocław 2002, Wyd. [[Ossolineum|Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum]], ISBN 83-7095-056-6 s. 555-556.</ref>.
 
===Zestawienie ogólne wyników głosowania według województw (bez obwodów zamkniętych w jednostkach wojskowych<ref>W 182 obwodach zamkniętych (głownie wojskowych) głosowało 165 400 osób (1,4% głosujących w kraju). W archiwach wojskowych i [[Archiwum Akt Nowych]] dostępne są tylko sfałszowane wyniki głosowania. [[Czesław Osękowski]], ''Referendum 30 czerwca 1946 roku w Polsce'', Warszawa 2000, [[Wydawnictwo Sejmowe]], ISBN 83-7059-459-X, s. 145.</ref>)===
Linia 401:
| 3. pytanie || 10 534 697 || 91,4% || 995 854 || 8,6%
|}
[[Plik:3 x Tak.svg|500px|thumb|Odpowiedzi na pytania referendalne 1946 - wyniki oficjalne a rzeczywiste. Czerwień oznacza odpowiedź - NIETAK, zieleń - TAKNIE.]]
Obwieszczenie nie zawierało żadnych wyników szczegółowych (w obwodach, czy poszczególnych województwach), a [[Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk|cenzura komunistyczna]] uniemożliwiała publikację takich danych cząstkowych w prasie. Jedynym wyjątkiem były podane przez krakowskie pismo [[Polska Partia Socjalistyczna (1944-1948)|Polskiej Partii Socjalistycznej]] ''[[Naprzód]]'' prawdziwe wyniki głosowania w [[Kraków|Krakowie]], gdzie 84% głosujących odpowiedziało "nie" na pierwsze pytanie referendalne, 67% na drugie a 31% na trzecie<ref>Na pierwsze pytanie w Krakowie odpowiedziało twierdząco 23 162 głosujących, przecząco 110 840, na pytanie drugie twierdząco 43 997 a 99 279 przecząco, na trzecie 102 627 twierdząco, 43 982 przecząco. [[Marek Łatyński]], ''Nie paść na kolana. Szkice o opozycji lat czterdziestych'', wyd. II rozszerzone, Wrocław 2002, Wyd. [[Ossolineum|Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum]], ISBN 83-7095-056-6, s.557.</ref>. Urzędy wojewódzkie, powiatowe i przewodniczący komisji obwodowych wydali zarządzenie zabraniające członkom komisji podawania do wiadomości publicznej wyników głosowania w obwodach pod groźbą surowych kar<ref>[[Marek Łatyński]], ''Nie paść na kolana. Szkice o opozycji lat czterdziestych'', wyd. II rozszerzone, Wrocław 2002, Wyd. [[Ossolineum|Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum]], ISBN 83-7095-056-6, s.557-559.</ref>. Gdy na posiedzeniu [[Rada Ministrów w Polsce|Rady Ministrów]] 5 lipca 1946 wicepremier [[Stanisław Mikołajczyk]] (PSL) protestował przeciw zakazowi cenzuralnemu publikacji wyników referendum w obwodach, wicepremier [[Władysław Gomułka]] (PPR) odpowiedział: ''Leć pan na skargę do Churchilla''<ref>[[Andrzej Paczkowski]] (oprac.), ''Referendum z 30 czerwca 1946. Przebieg i wyniki. Dokumenty do dziejów PRL'', Zeszyt 4. Instytut Studiów Politycznych PAN, Warszawa 1993, s.14.</ref>.