Bracia Le Nain: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Blackfish przeniósł stronę Le Nain do Bracia Le Nain: prawidłowa nazwa artykułu
m →‎Twórczość: ref tags fixed przy użyciu AWB
Linia 11:
[[Plik:Louis Le Nain- Happy Family- 1642- Louvre.jpg|thumb|left|Le Nain, ''Powrót z chrzcin'' (''Szczęśliwa rodzina''), Luwr]]
[[Plik:Louis Le Nain 004.jpg|thumb|left|Le Nain ?, ''Kuźnia'', Luwr]]
O edukacji braci w zasadzie nic nie wiadomo. Choć nie ma pewności, że odwiedzili Włochy, ich dzieła zdradzają znajomość współczesnego malarstwa włoskiego. Louis bywa nawet nazywany ''le Romain'' (''rzymski''). Ich dorobek, generalnie składający się z wielofigurowych przedstawień i scen chłopskich, dzielony jest na kilka grup. Pierwszą z nich, przypisywaną Antoine'owi<ref>A. Blunt, ''Art and architecture in France 1500-1700'', 1999, Yale University Press, s. 174.</ref>, stanowią niewielkie obrazki, malowane na blasze lub desce, ukazujące grupę osób (zazwyczaj rodziny z kręgów [[burżuazja|burżuazji]], rzadziej chłopskie) i niemal pozbawione narracji. Przykładami są ''Portret we wnętrzu'' z Luwru, ''Kobieta i pięcioro dzieci'' z NG w Londynie. Na drugą grupę składają się narracyjne dzieła, jak ''Zwycięstwo'' z Luwru czy przypisywane braciom: ''Ostatnia Wieczerza'' i ''Wieczerza w Emaus'' z Luwru. Trzecią grupę stanowią najbardziej znane dzieła Le Nain, poświęcone tematyce chłopskiej, m.in. ''Powrót z sianokosów'' (''Wózek''), ''Powrót z chrzcin'' (''Szczęśliwa rodzina'') i ''Posiłek chłopski'' z Luwru. Obrazy z dwóch ostatnich grup łączone są z Louisem i Mathieu, ale także i Antoine'em. Podział ten jest jednak bardzo umowny i różni się w zależności od poglądów badaczy. Nie wiadomo w ogóle, czy każdy z braci specjalizował się w innej tematyce czy też dostosowywali stylistykę do potrzeb zamówienia<ref name="Secomska97">K. Secomska, ''Malarstwo francuskie XVII w.'', Warszawa 1985, s. 97.</ref>.
 
O ile dzieła o tematyce religijnej czy alegorycznej są zbliżone do współczesnych im obrazów flamandzkich czy włoskich, o tyle ich dorobek o tematyce chłopskiej nie znajduje paralel, chociaż to nie oni byli twórcami gatunku "scen rodzajowych". Wcześniej tematyką tą zajmowali się choćby Holendrzy czy Flamandowie<ref>P. Couchoud, ''Sztuka francuska'', Warszawa 1981, s. 263.</ref>. Bracia Le Nain nie wyśmiewają się z chłopów ani nie traktują ich protekcjonalnie, ale ukazują z godnością. Wieśniacy, często całe grupy lub rodziny, przedstawiani są na tle pejzażu lub we wnętrzu; niejednokrotnie patrzą uważnie w stronę widza<ref>''The Dictionary of Art'', Oxford 1996, t. 19, s. 149-150.</ref>. Brak tutaj scen pijaństwa czy uczt, malowanych przez Flamandów, a w zamian są poważne, proste, niemal nieruchome sceny rodzinne czy wiejskie. Mają one cechy pozbawionych narracji portretów zbiorowych. O ile portrety i część scen rodzajowych malowane są ciepłymi i zróżnicowanymi barwami, o tyle obrazy o tematyce wiejskiej mają bardzo ograniczoną gamę kolorystyczną, opartą o brązy, szarości i błękity.