Wilhelm II Orański: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Krótkie rządy: navbox |
m →Krótkie rządy: poprawa literówek |
||
Linia 64:
W 1648 r. Wilhelm odmówił podpisania holendersko-hiszpańskiego traktatu w [[Münster]], który wywalczył jego ojciec Fryderyk Henryk (mimo że traktat ten zapewniał niepodległość Niderlandów). Rozpoczął w sekrecie negocjacje z niedoszłym nieprzyjacielem – [[Francja|Francją]], a dodatkowo razem z Francją walczył o przywrócenie swojego szwagra – [[Karol II Stuart|Karola II]], na tron Anglii.
W 1650 r. Wilhelm został uwikłany w spór z holenderskimi prowincjami oraz z członkami potężnych kupieckich rodów [[Patrycjusze|patrycjuszowskich]] z [[Amsterdam]]u – braćmi [[Andries Bicker|Andriesem]] i [[Cornelis Bicker|Cornelisem Bickerami]] oraz z wielkim [[regent]]em i [[burmistrz]]em Amsterdamu [[Cornelis de Graeff|Cornelisem de Graeff]]. Przyczyną konfliktu była redukcja ilości wojsk, do której miało dojść na podstawie postanowień traktatu z Münster. Wilhelm był wrogiem traktatu, a więc i redukcji, ponieważ zmniejszenie armii zmniejszyłoby jego potęgę militarną. Spór skończył się ostatecznie na tym, że wielu członków [[Stany Generalne (Holandia)|zgromadzenia narodowego]] znalazło się w
Sprawował rządy tylko 3 lata, a po tym czasie zmarł na [[ospa prawdziwa|ospę]], w 1650 r. Jego syn – [[Wilhelm III Orański|Wilhelm III]] urodził się jako pogrobowiec – tydzień po jego śmierci. Wilhelm III w 1672 został stadhouderem, a w 1689 r. – królem Anglii.
| |||