Georg Graf von Arco: Różnice pomiędzy wersjami

 

===Z oficera do konstruktora===

Arco ukończył ze świetnymi wynikami studia i porzucając karierę oficerską został asystentem profesora Slaby. Wraz z nim w [[1897]] roku był świadkiem przesłaniua pierwszej wiadomości za pomocą [[telegraf]]u bezprzewodowego. Tej próby dokonał w [[Anglia|Anglii]] słynny [[włochy|włoski]] konstruktor - [[Guglielmo Marconi]]. Już cztery tygodnie po jego próbie identycznego eksperymetnu dokonali Arco i Slaba. Pod koniec [[1897]] roku udało im się uruchomić pierwszą w Niemczech stację nadawczą, która znajdowała się w [[Sakrow]] pod [[Poczdam]]em. W [[1903]] roku cesarz Wilhelm II powołał towarzystwo naukowo-badawcze o nazwie ''Telefunken-Gesellschaft'', które składało się z kilku ośrodków badawczych. Głownym dyrektorem i inżynierem towarzystwa został Arco. Kolejne lata upłynęły na zajmowaniu się problemami przesyłania i przetwarzania [[fale radiowe|fal radiowych]] oraz konstrukcją anten i mikrofonów o dużym zasięgu. Owocem tych wysiłków było otwarcie zaoceanicznej stacji nadawczej w [[Nauen]], które nastąpiło [[15 grudnia]] [[1904]] roku. [[6 grudnia]] [[1907]] roku Georg Arco dokonał udanego eksperymentu, który dotyczył bezprzewodowego przesłania głosu ludzkiego. Przesłane zostało wówczas nagranie [[aria operowa|arii operowej]], która wykonał [[Enrico Caruso]]. Nagranie zostało emitowane z Politechniki Berlińskiej do jednej z dzielnic miasta - Kreuzbergu, a przysłuchiwała się mu z wielkim zaciekawieniem para cesarska - Augusta Wiktoria i Wilhelm II. Przez kolejne 16 lat dokonał niezliczonej ilości ulepszeń oraz został autorem wielu wynalazków z dziedziny radiofonii. Ich zwięczeniem było [[29 grudnia]] [[1923]] roku rozpoczecie nadawania pierwszego programu radiowego w Niemczech.