Pompejusz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
→Kariera wojskowa: int. |
||
Linia 11:
Pompejusz stanął na czele wojsk walczących ze zwolennikami [[Gajusz Mariusz|Mariusza]] w [[Hiszpania|Hiszpanii]], którym przewodził [[Sertoriusz]]{{odn|Krawczuk|1994|s=148-152}}. Po śmierci Sertoriusza w wyniku spisku i ostatecznym pokonaniu oddziałów przeciwnika Pompejusz wrócił do Italii i wziął udział w ostatniej fazie walki z powstańcami [[Spartakus]]a{{odn|Zieliński|1989|s=446}}. Wspólnie z [[Marek Licyniusz Krassus|Markiem Krassusem]], za zgodą popularów, objęli konsulat w roku 70 p.n.e. Pompejusz objął konsulat, mimo że nie osiągnął przewidzianego prawem wieku ani nie sprawował wcześniej innych urzędów wymaganych przez tzw. ''[[cursus honorum]]''. Nowi konsulowie odwołali najbardziej restrykcyjną część ustaw wprowadzonych podczas dyktatury Sulli, przywracając m.in. władzę [[Trybun ludowy|trybunów ludowych]]{{odn|Krawczuk|1994|s=153}}.
W roku 67 p.n.e. na mocy ''lex Gabinia'' otrzymał specjalne uprawnienia na terenie Morza Śródziemnego, dzięki czemu przeprowadził szybką, zwycięską kampanię przeciwko [[Piraci cylicyjscy|piratom cylicyjskim]]{{odn|Zieliński|1989|s=454}}, a w roku następnym pokonał ostatecznie wojska [[Mitrydates VI Eupator|Mitrydatesa VI Eupatora]] i narzucił [[Pont]]owi zwierzchnictwo rzymskie{{odn|Krawczuk|1994|s=155}}. Następnie zajął [[Syria|Syrię]], kładąc kres panowaniu [[Seleucydzi|Seleucydów]], i wkroczył do [[Judea|Judei]], opanowując [[Jerozolima|Jerozolimę]] w roku 63 p.n.e.{{odn|Krawczuk|1994|s=156}}
Po uregulowaniu spraw na Wschodzie, w roku 62 p.n.e. powrócił do Rzymu i odbył triumf w 61 roku p.n.e., Senat jednak, obawiając się wciąż rosnącego autorytetu Pompejusza, odmówił mu zatwierdzenia jego zarządzeń na Wschodzie i nadania ziemi weteranom{{odn|Krawczuk|1994|s=157}}.
| |||