Lucien Adrion: Różnice pomiędzy wersjami

W 1907 opuścił [[Strasburg]] i wyjechał do [[Paryż]]a, gdzie rozpoczął pracę w salonie mody i został projektantem strojów. Następnie podróżował do [[Londyn]]u, [[Monachium]] i [[Frankfurt nad Menem|Frankfurtu]]. Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] wyjechał do [[Berlin]]a, gdzie krótko służył w wojsku. Po demobilizacji rozpoczął naukę malarstwa i grafiki w pracowni [[Hermann Struck|Hermanna Strucka]], niemieckiego malarza, który również pochodził z rodziny żydowskiej. W 1919 rozpoczął samodzielną twórczość malarską, w tym samym roku ponownie wyjechał do [[Paryż]]a. Współpracował z marszandem o nazwisku Cheron, który w lutym 1921 zorganizował Lucienowi Adrionowi pierwszą wystawę indywidualną. W tym okresie Adrion zamieszkał w dzielnicy [[Montparnasse]] i związał się ze środowiskiem artystów pochodzących ze wschodniej Europy m.in. [[Chaim Soutine]], [[Pinchus Kremenge]] i [[Michel Kikoïne]], od nich zaczerpnął swój późniejszy styl malarski. Jego twórczość została zauważona przez krytyków sztuki, Jean Galtier-Boissière pisał o nim ''"Ma on wyczucie przestawiania ludzi w nieustannym ruchy, w rytmie życia"''. [[Paryż]] szybko zmęczył Luciena Adriona, który postanowił wyjechać do [[Normandia (kraina historyczna)|Normandii]], gdzie poświęcił się tworzeniu obrazów przedstawiających tamtejsze krajobrazy. Nowy przedmiot twórczości sprawił, że osiągnął spektakularny sukces i zyskał renomę zdolnego [[pejzaż]]ysty. W 1926 zadebiutował w [[Salon Niezależnych (wystawa)|Salonie Niezależnych]], w 1940 po raz pierwszy uczestniczył w [[Salon Jesienny|Salonie Jesiennym]], a rok później w Salonie des Tuileries.