Marek Hłasko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 42:
W wieku szesnastu lat ukończył kurs prawa jazdy i zaczął pracować jako kierowca ciężarówki. 28 września 1950 został przez Sąd Grodzki we Wrocławiu skazany na dwa miesiące pracy z potrąceniem 10% zarobków (podstawą prawną było naruszenie artykułu 7 punkt 2 ustawy o zabezpieczeniu socjalistycznej dyscypliny pracy - ''opuszczenie jednorazowo bez usprawiedliwienia czterech lub więcej dni pracy'')<ref>A. Czyżewski, ''Piękny dwudziestoletni'', s. 72, przypuszczał, że ''przewinieniem mogło być spóźnienie albo opuszczenie dniówki''.</ref>. Gdy odpracował wyrok, zmienił pracodawcę.
Od 15 listopada 1950 do 1 stycznia 1951 pracował w Bazie Transportowej w [[Bystrzyca Kłodzka|Bystrzycy Kłodzkiej]]; doświadczenie zdobyte w tym miejscu stało się inspiracją do napisania powieści ''[[Następny do raju]]'' na podstawie której w 1958 nakręcono film [[Baza ludzi umarłych]]. W styczniu 1951 roku wraz z matką i ojczymem przeprowadził się do Warszawy. Hłasko często zmieniał pracę, zawsze jednak odchodził na własne życzenie – pracował kolejno w Bazie Sprzętu Zjednoczenia Budownictwa Miejskiego (od 26 lutego do 15 kwietnia 1951), Metrobudowie (od 27 kwietnia 1951 do 16 czerwca 1952), Spółdzielni Przewozowej Warszawskich [[spółdzielnia spożywców|Spółdzielni Spożywców]] (od 4 sierpnia do 1 grudnia 1952) i w Stołecznym Przedsiębiorstwie Transportowym Miejskiego Handlu Detalicznego (do 30 marca 1953).
Szansą na wyrwanie się z monotonnego zajęcia było pisanie. Pisać zaczął w 1951 – na ten rok sam datował swoje pierwsze opowiadanie ''[[Baza Sokołowska|Bazę Sokołowską]]''. W czasie pracy w Metrobudowie został korespondentem terenowym ''[[Trybuna Ludu|Trybuny Ludu]]''. Pod koniec 1952 zdecydował się przedstawić fragmenty swojej powieści [[Bohdan Czeszko|Bohdanowi Czeszce]]. Ten odpowiedział listem datowanym na [[3 grudnia]] tego samego roku, w którym krytycznie omówił nadesłane próby literackie, zwracając jednak uwagę na talent młodego autora. W tym samym 1952 roku Hłasko, za radą [[Stefan Łoś|Stefana Łosia]], nawiązał kontakt ze [[Związek Literatów Polskich|Związkiem Literatów Polskich]] i działającym w tej organizacji [[Igor Newerly|Igorem Newerlym]], pełniącym rolę opiekuna młodych. Czeszce i Newerlemu Hłasko przedstawiał się ''jako niewykształcony szofer, który w wolnych chwilach po pracy próbuje opisać swoje życie''<ref>A. Czyżewski, ''Piękny dwudziestoletni'', s. 78.</ref>.
| |||