Henryk II Święty: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Epilog: lit. |
→Kontynuacja wojny z Chrobrym: drobne merytoryczne |
||
Linia 125:
Wyprawę podjął Henryk w lipcu. Po zaciętej walce Niemcy sforsowali przeprawę nad [[Odra|Odrą]], której bronił Mieszko. Po pewnym czasie, nie mogąc liczyć na posiłki ze strony czeskiej, Henryk zaczął się wycofywać, a za nim w pościg ruszył, dogonił i stoczył z jego ludźmi bitwę – Bolesław. Henryk poniósł dotkliwe straty. Następnie Bolesław udał się na Miśnię, którą po zaciętych walkach udało się obronić Hermanowi. W [[1016]] cesarz udał się do Burgundii (gdzie zawarł układ z królem burgundzkim Rudolfem), za cel miał walkę z Francuzami. Poniósł jednak klęskę.
W końcu stycznia [[1017]] r. poselstwo z drugą osobą po cesarzu, arcybiskupem mogunckim ruszyło w kierunku polskiej granicy celem odbycia rozmów.
Do Budziszyna udało się w styczniu wielkie poselstwo niemieckie. Na jego czele stanął arcybiskup magdeburski Gero. [[30 stycznia]] [[1018]] zawarty został [[pokój w Budziszynie]] (sucha informacja zawarta o tym na stronach Kroniki Thietmara wskazuje, że warunki tego traktatu nie były powodem do chluby dla Henryka II). Nastąpiła wymiana zakładników i został zawarty ślub Chrobrego z Odą, córką margrabiego Ekkeharda. Niemcy zobowiązali się dostarczyć oddziały Bolesławowi na wyprawę ruską. Henryk II nie zdobył najprawdopodobniej Milska i Łużyc, a na dodatek Bolesław nie był już nawet lennikiem cesarza na tych terenach.
|