Iglica (Wrocław): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: wstawiam brakujący szablon {{Przypisy}} |
rozpoczęła się konserwacja, drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
{{Koordynaty|51|6|27.18|N|17|4|30.7|E|region:PL_DS_type:landmark_scale:1000|umieść=na górze|zapis=kątowo}}
__NOTOC__
[[Plik:Wrocław - Iglica1.jpg|thumb|upright|Iglica, w tle [[Hala Stulecia]]]]
[[Plik:Wrocław - Iglica2.jpg|thumb|upright|Żebrowana konstrukcja Iglicy]]
[[Plik:Mala-iglica-pl.solny.jpg|thumb|upright|Mała iglica]]
'''Iglica''' – stalowa [[iglica (architektura)|iglica]] we Wrocławiu, w [[Park Szczytnicki|Parku Szczytnickim]], w pobliżu [[Hala Stulecia|Hali Stulecia]] (Ludowej), wzniesiona w 1948 z okazji [[Wystawa Ziem Odzyskanych|Wystawy Ziem Odzyskanych]] (WZO); konstrukcja mierzy ponad 90 metrów (pierwotnie 106 metrów)<ref name="GazWr">{{Cytuj|autor=Jarosław Jakubczak|tytuł=Dziś drugie podejście do położenie Iglicy przed Halą Ludową|data dostępu=2016-08-23|url=http://www.gazetawroclawska.pl/wiadomosci/wielka-wyspa/a/dzis-drugie-podejscie-do-polozenie-iglicy-przed-hala-ludowa,10521896/}}</ref>.
Czterdziestoczterotonową wieżę zaprojektował prof. inż. [[Stanisław Hempel (inżynier)|Stanisław Hempel]], a wykonało przedsiębiorstwo „[[Mostostal]]”. Wsparta jest na trójnożnej podstawie przykręconej do zakotwiczonych głęboko w gruncie śrub z gwintem ćwierćmetrowej średnicy, natomiast jej zwężający się ku górze pierwotnie dwunastosegmentowy korpus jest konstrukcją [[blachownica|blachownicową]]. Ostatni, najwyższy segment zakończony był wspartą na czterocentymetrowej średnicy szpicy pokaźną, obracającą się (napędzaną silnikiem elektrycznym) tarczą przypominającą parasol z ośmioma lustrami, które w zamyśle projektantów, oświetlone z ziemi silnymi reflektorami, miały dawać nocą niezwykłe efekty świetlne.
Linia 10:
Iglicę ustawiono 3 lipca 1948. Tuż po ustawieniu Iglicy, jeszcze przed inauguracją pokazów świetlnych (wystawę uroczyście otwierano [[22 lipca]], czyli w największe wówczas ze świąt państwowych [[Narodowe Święto Odrodzenia Polski|Święto Odrodzenia Polski]]), przechodząca nad Wrocławiem 20 lipca burza z [[piorun]]ami zniszczyła lustrzaną konstrukcję zrzucając na ziemię kilka ze zwierciadeł i wygięła zakończenie Iglicy. Zagrażające w razie upadku na ziemię pozostałości systemu luster zdjęto wraz z końcowym odcinkiem masztu dopiero 12 - 13 października, po emocjonującej ówczesnych wrocławian brawurowej wspinaczce Wojciecha Niedziałka (studenta socjologii [[Uniwersytet Jagielloński|UJ]]) i [[Zbigniew Jaworowski|Zbigniewa Jaworowskiego]] (studenta medycyny [[Uniwersytet Jagielloński|UJ]]), członków klubu wysokogórskiego. Zastosowali oni nieznaną wówczas jeszcze w Polsce technikę podciągową za pomocą lin i pętli stosowaną później powszechnie do pokonywania pionowych ścian. Wspinaczka na szczyt iglicy trwała 24 godziny i 15 minut (częściowo w deszczu, w większości przy wietrze), a demontaż uszkodzonych elementów - kolejnych sześć godzin. Niedziałek i Jaworowski do przeprowadzenia tej operacji zgłosili się sami i za swoją pracę nie chcieli żadnego wynagrodzenia; władze miasta sfinansowały im tylko podróż oraz utrzymanie podczas przygotowań do akcji.
W 1964 Iglicę położono poziomo w celu konserwacji oraz skrócenia jej czubka. Następną konserwację, również w pozycji leżącej, wykonano w kwietniu 1979, uszkadzając i skracając ją (bez dokumentacji) o dalsze 5 metrów
Wrocławska Iglica, obok Hali Stulecia i [[Ratusz we Wrocławiu|wrocławskiego ratusza]], jest jednym z najbardziej charakterystycznych obiektów architektonicznych miasta; jej żebrowana konstrukcja w mniej lub bardziej stylizowanej formie występuje w znakach firmowych licznych wrocławskich organizacji, a nazwa ''Iglica'' pojawia się w niemniej licznych nazwach wrocławskich firm.
|