Antoni Longin Baranowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Generałowie brygady II Rzeczypospolitej"; Dodano kategorię "Generałowie podporucznicy II Rzeczypospolitej" za pomocą HotCat, po czyszczeniu kodu przejrzyj wykonane zmiany! |
kat., infobox |
||
Linia 1:
{{Żołnierz infobox
[[Plik:Grób Gen. Baranowskiego.jpg|thumb|200px|grób na polskim cmentarzu wojskowym na Antokolu w Wilnie]]▼
|imię i nazwisko = Antoni Longin Baranowski
'''Antoni Longin Mirza Tuhan-Baranowski''' [[Ostoja (herb szlachecki)|herbu Ostoja]], [[Język rosyjski|ros.]] ''Антон-Логвин Юрьевич Барановский'' (ur. [[15 marca]] [[1854]] w Burbiszkach, zm. [[31 maja]] [[1922]] w [[Wilno|Wilnie]]) – [[Generał|generał major]] [[Armia Imperium Rosyjskiego|Armii Imperium Rosyjskiego]], [[Generał#Generał w Wojsku Polskim II RP|generał podporucznik]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]], kawaler [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]].▼
|imię i nazwisko org =
|pseudonim =
|rodzaj wojsk = lądowe
|zwycięstwa =
|grafika =
|opis grafiki =
|stopień grafika =
|stopień = generał podporucznik
|data urodzenia = [[15 marca]] [[1854]]
|miejsce urodzenia = Burbiszki
|data śmierci = [[31 maja]] [[1922]]
|miejsce śmierci = [[Wilno]]
|lata służby = 1872-1921
|siły zbrojne = [[Armia Imperium Rosyjskiego]]<br /> [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsko Polskie]]<br />
|jednostki = Grupa Wojsk Litwy Środkowej
|stanowiska = dowódca grupy wojsk
|wojny i bitwy = [[I wojna światowa]]<br />[[wojna polsko-bolszewicka]]<br />
|późniejsza praca =
|odznaczenia = {{order|VM|KS}} {{order|KW|4}}
|commons =
|wikicytaty =
}}
▲[[Plik:Grób Gen. Baranowskiego.jpg|thumb|
▲'''Antoni Longin Mirza Tuhan-Baranowski''' [[Ostoja (herb szlachecki)|herbu Ostoja]], [[Język rosyjski|ros.]] ''Антон-Логвин Юрьевич Барановский'' (ur.
== Życiorys ==
Antoni Longin Baranowski urodził się 15 marca 1854 roku w Burbiszkach, w [[Powiat trocki|powiecie trockim]] ówczesnej [[Gubernia wileńska|guberni wileńskiej]], w rodzinie Jerzego. Wykształcenie średnie zdobył w Wilnie. 12 stycznia 1872 roku wstąpił do Czugujewskiej Szkoły Junkrów Piechoty w [[Czugujew]]ie. Dwa lata później, po ukończeniu szkoły i awansie na [[Chorąży|chorążego]] (ros. ''Прапорщик'') ze starszeństwem z 25 sierpnia 1874 roku został przydzielony do 123 Kozłowskiego Pułku Piechoty (ros. ''123-й пехотный Козловский полк''), który wchodził w skład [[31 Dywizja Piechoty Imperium Rosyjskiego|31 Dywizji Piechoty]] i stacjonował w Kursku. W tym czasie wziął udział w powstaniu serbskim (1876), [[Wojna rosyjsko-turecka (1877–1878)|wojnie rosyjsko-tureckiej]] (1877-1878). 14 maja 1896 roku awansował na podpułkownika (ros. ''Подполковник''). W latach 1904-1905 walczył na [[Wojna rosyjsko-japońska|wojnie rosyjsko-japońskiej]]. Był ranny. W 1907 roku został awansowany na pułkownika (ros. ''Полковник'') ze starszeństwem z 3 stycznia 1905 roku. 13 lutego 1907 roku został dowódcą 3 batalionu 114 Nowotorżockiego Pułku Piechoty (ros. ''114-й пехотный Новоторжский полк''), który wchodził w skład [[29 Dywizja Piechoty Imperium Rosyjskiego|29 Dywizji Piechoty]] i stacjonował w Mitawie (obecnie [[Jełgawa]]) na Łotwie. 30 kwietnia 1908 roku został wojskowym naczelnikiem [[Powiat bobrujski|powiatu bobrujskiego]]. 9 sierpnia 1908 roku objął dowództwo 25 Północnosyberyjskiego Pułku Strzelców generała porucznika Kondratienko (ros. ''25-й Восточно-Сибирский стрелковый генерал-лейтенанта Кондратенко полк'') stacjonujący w Irkucku. 1 marca 1911 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru. W trakcie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] zmobilizowany do armii carskiej brał udział w walkach od 1915 do przełomu 1917/1918. 21 maja 1916 roku został awansowany na generała majora.
Od maja 1919 roku w Wojsku Polskim. 27 września 1919 roku generał [[Wojciech Falewicz]] zawiadomił telegraficznie Naczelnika Państwa, że generał Baranowski „zgadza się na wyjazd do Syberii”<ref>''Telegram generała Wojciecha Falewicza do Naczelnika Państwa nadany w Grodnie 27 września 1919 roku'', Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/2/36, s. 365.</ref>. W październiku 1919 roku został szefem Polskiej Misji Wojskowej na Syberii. Na tym stanowisku 1 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłych korpusów wschodnich i byłej armii rosyjskiej<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 18 z 15 maja 1920 roku, poz. 504.</ref>. Po powrocie z Syberii został zastępcą dowódcy I Korpusu [[Wojsko Litwy Środkowej|Wojska Litwy Środkowej]]. Od 26 lutego 1921 roku czasowo, w zastępstwie, pełnił obowiązki dowódcy Grupy Wojsk Litwy Środkowej, która powstała z przemianowania I Korpusu<ref>''Rozkaz organizacyjny Nr 1 Dowództwa Grupy Wojsk Litwy Środkowej z 26 lutego 1921 roku'', Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/2/36, s. 77.</ref>. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku<ref>Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 15 stycznia 1921 roku, poz. 45.</ref>. Zmarł 31 maja 1922 roku w Wilnie. Pochowany na [[Cmentarze na Antokolu|cmentarzu wojskowym na Antokolu]].
Generał Baranowski był żonaty z Marią Zacharzewską, z którą miał syna (ur. 1898)<ref>Piotr Stawecki, ''Słownik biograficzny ...'', s. 72.</ref>.
Linia 23 ⟶ 45:
* Piotr Stawecki, ''Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939'', Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6.
* Antoni Longin Baranowski, ''Katoteka projektu armia rosyjska w Wielkiej Wojnie'' [http://www.grwar.ru/persons/persons.html?id=5166 ].
{{SORTUJ:Baranowski, Antoni Longin}}
[[Kategoria:Baranowscy herbu Ostoja]]
[[Kategoria:Generałowie
[[Kategoria:Ludzie związani z Wilnem]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)]]
| |||