Świadkowie Jehowy w Maroku: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków |
m →Początki działalności w Maroku: drobne |
||
Linia 14:
== Historia ==
=== Początki działalności w Maroku ===
Pod koniec sierpnia 1939 roku Margaritha i Hermann Bruder – [[Świadkowie Jehowy w Niemczech|Świadkowie Jehowy z Niemiec]], w drodze na teren misjonarski w Brazylii w związku z podejrzeniami o działalność szpiegowską, zostali aresztowani w porcie w [[Safi (Maroko)|Safi]]. Następnie zostali uwięzieni w [[Marrakesz]]u oraz w [[Al-Kunajtira (Maroko)|Kenitrze]]. Z tego względu szwajcarskie [[Betel (Świadkowie Jehowy)|Biuro Oddziału]] przesłało władzom francuskim egzemplarz książki ''Krucjata przeciwko chrześcijaństwu''<ref group="uwaga">Szwajcar Franz Zürcher z Berna zebrał i spisał raporty przemycane z hitlerowskich obozów przez Świadków Jehowy przebywających jeszcze na wolności. Opublikowano je w wydanej w roku 1938 w języku niemieckim, francuskim i polskim książce ''Krucjata przeciwko chrześcijaństwu'', która opisuje prześladowania i sytuację niemieckich Świadków Jehowy, którzy nie chcieli poprzeć nazizmu od 1933 roku.</ref>, oraz list który wyjaśniał, że nie są
W 1953 roku zanotowano sprawozdanie pierwszego Świadka Jehowy w tym kraju. W roku 1953 w Maroku działało dwóch, w roku 1954 – 3 głosicieli, a w następnym – 4.
Linia 22:
W latach 50. XX wieku Álvaro Berecochea, misjonarz z [[Świadkowie Jehowy w Argentynie|Argentyny]], sprawował nadzór nad Biurem Oddziału w Maroku{{r|w99}}. W roku 1956 powstał pierwszy zbór. W styczniu 1957 roku Maroko odwiedził prezes [[Strażnica – Towarzystwo Biblijne i Traktatowe|Towarzystwa Strażnica]] [[Nathan Homer Knorr|Nathan H. Knorr]], który wygłosił w [[Tanger]]ze przemówienie{{r|w57}}. W roku 1958 powstał drugi zbór.
Od 1959 roku do Maroka przybywali kolejni misjonarze, m.in. Domenick i Elsa Piccone (do 1969 roku){{r|w91}}, William i Sandra Malenfant{{r|w93}}
W latach 60. XX wieku nastąpił wzrost liczby głosicieli; istniało 8 zborów, do których należało ponad 260 głosicieli. Ponieważ prawo zabraniało [[Konwersja (religia)|konwersji]] [[muzułmanin|muzułmanów]], prowadzili oni działalność kaznodziejską wśród obcokrajowców, głównie Europejczyków. Gdy zaczęto utrudniać cudzoziemcom podjęcie pracy i uzyskanie pozwolenia na pobyt stały, wielu głosicieli wyjechało do [[Europa|Europy]]{{r|w91}}.
Linia 28:
W roku 1962 w [[Tanger]]ze zorganizowano [[Starszy zboru#Szkolenia|Kurs Służby Królestwa]], w którym udział wzięli [[Starszy zboru#Świadkowie Jehowy|starsi zboru]] z Maroka oraz [[Świadkowie Jehowy w Hiszpanii|Hiszpanii]], w której Świadkowie Jehowy byli prześladowani a ich działalność zakazana do 1970 roku{{r|w95}}.
Głosiciele z Tangeru i innych
=== Działalność w Saharze Zachodniej ===
|