Vought F4U Corsair: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 104:
Pierwszą jednostką latającą na Corsairach była eskadra [[VMF-124]] lotnictwa [[United States Marine Corps|Korpusu Piechoty Morskiej]], sformowana 7 września 1942 roku. Eskadra ta uzyskała gotowość bojową 28 grudnia i wkróce znalazła się na [[Guadalcanal]]u ([[Wyspy Salomona]]). Pierwsza eskadra [[United States Navy|marynarki wojennej]] wyposażona w F4U to eskadra [[VF-12]], sformowana 2 października 1942 roku{{odn|Krala|1988|s=6}}.
 
Pierwsze starcie F4U (należących właśnie do eskadry VMF-124) z japońskimi myśliwcami nastąpiło 14 lutego 1943 roku{{odn|Krala|1988|s=6}}. Po początkowych trudnościach okazało się, że F4U są lepsze od ówczesnych myśliwców japońskich, a w niektórych aspektach – także od [[Grumman F6F Hellcat|Grummanów F6F Hellcatów]]. Corsairy służące w lotnictwie US Navy i US Marine Corps wykonały w sumie ponad 64 tysiące lotów bojowych, z czego jedynie niecałe 10 tysięcy z pokładów lotniskowców; przez cały czas były bardziej samolotem piechoty morskiej niż marynarki. Corsairy, przez wielu uważane za lepsze od Hellcatów{{fakt}}, rzadziej spotykano na froncie i uzyskały w sumie mniej zestrzeleń. Spowodowane było to z jednej strony większą trudnością w pilotowaniu Corsaira (zwłaszcza podczas lądowania – ponad połowa strat F4U była efektem wypadków), a z drugiej – wyższą ceną tego samolotu. Wiele wypadków było spowodowane wąską bazą podwozia i krótkim skokiem amortyzatorów, ponadto samolot miał duże [[obciążenie powierzchni nośnej]], przez co większa była prędkość podejścia do lądowania.
 
W walkach w rejonie [[Ocean Indyjski|Oceanu Indyjskiego]] uczestniczyły także Corsairy stacjonujące na lotniskowcach brytyjskich.