Kościół Wolnych Chrześcijan w RP: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
add
zbędne
Linia 71:
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] część zborów zaprzestała swej działalności, a część związała się z wyznaniami, które w [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnym Gubernatorstwie]] utworzyły [[Związek Nieniemieckich Ewangelicko-Wolnokościelnych Zborów (baptyści)]]. 3 maja 1947 roku w [[Pszczyna|Pszczynie]] pierwochrześcijanie powołali [[Związek Wolnych Chrześcijan]], który 24 maja 1947 roku wszedł w skład [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w PRL|Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego]]. Na czele ugrupowania stał wtedy [[Stanisław Krakiewicz]], a innymi czołowymi przedstawicielami ruchu [[Bracia plymuccy|braci plymuckich]] we władzach [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w PRL|ZKE]] byli [[Józef Mrózek senior]] i [[Józef Mrózek (junior)]].
 
Do roku 1975 wolni chrześcijanie byli dominującym ugrupowaniem w ZKE i kontrolowali większość kościelnych agentur. W roku 1975 pozbawiono ich tej uprzywilejowanej pozycji. „Niechrześcijańska postawa” Krakiewicza owocowała niechęcią innych ugrupowań względem wolnych chrześcijan. 8 marca 1980 na posiedzeniu Rady Kościoła omawiano „sprawę Krakiewicza” i I Zboru warszawskiego. Krakiewicza obwiniano za wszelkie zło w Kościele. Wolni chrześcijanie nie chcieli przyjąć do wiadomości, że Krakiewicz ponosi główną winę{{odn|Tomaszewski|2009|s=340}}. Wyeliminowanie Krakiewicza, ich przedstawiciela, oraz nierozwiązana sprawa w [[I Zbór Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w Warszawie|I zborze warszawskim]] były powodem rosnącego niezadowolenia wśród wolnych chrześcijan{{u|uwaga8}}. Najpierw przeprowadzili sondażowe rozmowy z [[Kościół Chrześcijan Baptystów w RP|PKChB]] o ewentualnej możliwości akcesu. Uczestnikom tego spotkania Prezydium ZKE udzieliło nagany. W tej sytuacji wolni chrześcijanie w oświadczeniu skierowanym do Prezydium Kościoła zarzucili, że trwa „akcja przechwytywania zborów przez ruch zielonoświątkowy” i wskazywali na przykłady „przejętych” lub majoryzowanych zborów. Domagali się większej swobody dla poszczególnych ugrupowań, nie podobał im się dyktat ze strony Prezydium i żądali reorganizacji Kościoła{{odn|Tomaszewski|2009|s=329}}. Ponieważ stawiane warunki nie zostały spełnione, 30 grudnia 1980 przesłano pismo do Urzędu ds. Wyznań z wnioskiem o rejestrację{{odn|Tomaszewski|2009|s=330}}.
 
W roku 1981 wolni chrześcijanie po opuszczeniu ZKE utworzyli '''Kościół Wolnych Chrześcijan''', który został zarejestrowany jako związek wyznaniowy{{r|GUS}}. Po opuszczeniu struktur ZKE Kościół nie uczestniczy w żadnych ekumenicznych inicjatywach, nawet ''stricte'' ewangelikalnych. Ugrupowanie to cechuje izolacjonizm i antyekumenizm<ref> {{Cytuj pismo | imię = L. | nazwisko = Jańczuk | autor link = Leszek Jańczuk | tytuł = Ekumenizm polskiego środowiska ewangelikalnego | czasopismo = [[Roczniki Teologiczne]] | wydawca = KUL | rok = 2016 | oznaczenie = t. LXIII, z. 7 | strony = 180}} </ref>.