Peng Dehuai: Różnice pomiędzy wersjami

W styczniu 1935 roku w trakcie partyjnej konferencji w Zunyi opowiedział się za przejęciem władzy przez Mao. W kwietniu 1937 roku został mianowany wicedowódcą wszystkich sił komunistycznych a nad nim stał jedynie dowódca naczelny którym był wówczas Zhu De<ref name="Domes 36–37"/>. Awans Penga wsparł Lin Biao który już w maju 1934 roku stał się jego stronnikiem w wojsku<ref>Salisbury</ref>. Lin próbował nawet wpłynąć na dowództwo Armii Czerwonej aby te na dowódcę naczelnego wybrało Lina, nie zgodził się na to jednak sam Mao bojący się utraty własnej pozycji<ref>Teiwes 85</ref>.

 

 

==== Wojna chińsko-japońska ====

Peng siedzibą Ochotników Ludowych ustanowił [[Shenyang]] skąd wraz z oficerami przygotowywał plany interwencji<ref name="Domes 61"/>. Po negocjacjach Lina i Zhou z [[Józef Stalin|Józefem Stalinem]] mającym na celu wynegocjowanie sowieckiego wsparcia, 18 października Peng na konferencji pekińskiej wraz z Mao, Zhou i [[Gao Gang]]iem zdecydowali o przejściu 260 tysięcy chińskich żołnierzy do Korei. Natarcie rozpoczęło się w nocy 19 października<ref name=BiY147>Barnouin i Yu 147–148</ref><ref name=Zha94>Zhang 94</ref>. Do pierwszej konfrontacji zbrojnej ''ochotników'' z wojskami ONZ doszło 25 października w Onjong i Unsan. Starcia okazały się sukcesem i zmusiły ONZ do wycofania się na południe od rzeki [[Ch'ŏngch'ŏn-gang]]<ref>Zhang 101–102</ref>. 24 listopada skierował 300 tysięcy żołnierzy w drugą fazę kampanii. Chińczykom udało się zdobyć tereny na północ od równoleżnika 38<ref name=BiY147>Barnouin i Yu 147–148</ref><ref name=Zha94>Zhang 94</ref>. W kontrofensywie w marcu 1951 roku zostali zmuszeni do opuszczenia notując przy tym straty. Czwarta faza kampanii z 22 kwietnia-10 czerwca z udziałem 548 tysięcy żołnierzy doprowadziła do zajęcia [[Seul]]u<ref>Millett 426</ref> z którego wkrótce Chińczycy ponownie zostali odparci do 38 równoleżnika<ref name="Domes 62">Domes 62</ref>. W trakcie kampanii koreańskiej Peng wykazał się nadzwyczajnymi umiejętnościami dowódczymi<ref>Appleman 15</ref> mimo to w okresie [[rewolucja kulturalna|rewolucji kulturalnej]] [[hunwejbini]] uznali go za nieudolnego dowódcę który lekceważył kierunek działań wojennych wyznaczony przez Mao. Współcześni badacze odrzucają te oskarżenia jako bezpodstawne<ref name="Domes 62"/>.

 

[[Plik:Peng Statue 1.jpg|right|thumb|230px|Pomnik Penga stojący współcześnie na granicy ChRL i KRLD w miejscu w którym chińskie wojska przekroczyły granicę między krajami w 1950 roku]]

Doświadczenia Penga w wojnie koreańskiej silnie wpłynęły na jego poglądy w następnych dekadach. Straty poniesione w pierwszym roku wojny przekonały go że rzeczą konieczną dla chińskiej armii jest wprowadzenie nowoczesnych urządzeń i standardów a szkolenie ideologiczne powinno być mocno ograniczone na rzecz szkolenia wojskowego. Generał uznał że dowódcy wojskowi powinni mieć wiodący prym nad komisarzami. Ponieważ jedynym krajem socjalistycznym w pełni przygotowanym do nowoczesnej wojny był Związek Radziecki, Peng widział w [[Armia Czerwona|Armii Radzieckiej]] wzór dla rozwoju ChAL-W. Poglądy te jak i przekonanie Penga że podstawową rolą partii komunistycznej jest poprawa dobrobytu zwykłych ludzi, były sprzeczne z celami politycznymi Mao i przyczyniły się do ich konfliktu<ref>Domes 47, 64–65</ref>.

Wziął udział w licznych podróży zagranicznych na całym świecie komunistycznym. W maju 1955 roku odwiedził [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]], [[Polska|Polskę]] i ZSRR. Na miejscu spotkał się z liderami tj. [[Wilhelm Pieck]], [[Józef Cyrankiewicz]], [[Nikita Chruszczow]] i z radzieckimi marszałkami - [[Gieorgij Żukow|Gieorgijem Żukowem]] i [[Konstanty Rokossowski|Konstantym Rokossowskim]]. We wrześniu 1955 roku przyjechał do Polski i ZSRR gdzie jako obserwator wziął udział w podpisaniu [[Układ Warszawski|Układu Warszawskiego]]. W dniach 2 listopada - 3 grudnia 1957 odbył kolejną wizytę w Związku Radzieckim. 24 kwietnia - 13 czerwca 1959 odbył tournée w trakcie którego zapoznał się z wojskowością państw takich jak Polska, NRD, [[Czechosłowacja]], [[Węgry]], [[Rumunia]], [[Bułgaria]], [[Albania]], Związek Radziecki i [[Mongolia]]<ref>Domes 67</ref>.

 

 

Mao stał w opozycji do reform Penga<ref name="Domes 67–68"/>, najpierw jednak skoncentrował swoje niezadowolenie na innych marszałków - Liu Bochenga i Luo Ronghuana - których oskarżył o "dogmatyzm" (rzekome zastosowanie przez nich metod przyswajanych bezkrytycznie z ZSRR). W 1958 roku Mao przekonał Penga o konieczności utrzymania równowagi między profesjonalizmem wojskowym i polityczną indoktrynacją a Peng współpracował z przywódcą w odsunięciu od wysokich funkcji Liu i Luo. Usuniecie Liu kosztowało utratę przez Penga poparcie wielu innych przywódców wojskowych<ref>Teiwes 89</ref>.

Mao obawiając się powrotu Penga do polityki, zlecił marszałkowi [[He Long]]owi zbadanie przeszłości Penga celem znalezienia dodatkowych powodów do krytyki polityka. He przyjął zlecenie Mao jednak cenił Penga i celowo przez rok blokował złożenie swojego sprawozdania. Sytuacje na korzyść Penga kształtowało to że prestiż Mao osłabł po tym gdy opinia publiczna przyznała że Wielki skok był błędem - w efekcie He złożył raport w którym bronił Penga przed oskarżeniami Mao<ref>Rice 185-186</ref>.

 

 

==== Rewolucja kulturalna ====