Paweł II (biskup poznański): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
drobne techniczne
szlachecka w XIII w.?
Linia 43:
'''Paweł''' (zm. [[31 marca]] [[1242]]) – [[Biskupi poznańscy|biskup poznański]] w latach 1211 do 1242.
 
Pochodził prawdopodobnie z niezbyt znaczącej rodziny {{Fakt|szlacheckiej}} ze Śląska. Wiadomo, że studiował na jakimś uniwersytecie, gdyż uzyskał tytuł magistra (teologii?). Na biskupa poznańskiego został wybrany przez kapitułę poznańską przed 11 kwietnia 1211 roku jako następca zmarłego biskupa Arnolda. Dwóch członków kapituły zaprotestowało przeciw temu wyborowi i odwołało się do Stolicy Apostolskiej, jednak papież [[Innocenty III]] w bulli prekonizacyjnej z [[17 lipca]] 1211 zatwierdził Pawła. W [[1212]] w Mstowie arcybiskup [[Henryk Kietlicz]], który początkowo sprzeciwiał się jego kandydaturze, udzielił mu sakry biskupiej. Tym samym Paweł stał się pierwszym biskupem poznańskim obranym przez kapitułę w wolnej elekcji.
 
Paweł odgrywał znaczącą rolę w życiu politycznym Polski. Dwukrotnie występował jako rozjemca między książętami dzielnicowymi. W 1216 doprowadził do porozumienia między księciem śląskim [[Henryk I Brodaty|Henrykiem Brodatym]] a księciem wielkopolskim [[Władysław III Laskonogi|Władysławem Laskonogim]], na mocy którego Henryk oddał Władysławowi ziemię lubuską w dożywocie. Ugodę zatwierdził papież [[Honoriusz III]] w bulli z [[9 lutego]] [[1217]]. Wziął udział w [[zbrodnia gąsawska|wiecu książąt i biskupów w Gąsawie]] w listopadzie [[1227]] roku<ref>Franciszek Piekosiński, Uwagi nad ustawodawstwem wiślicko-piotrkowskiem Króla Kazimierza Wielkiego, w: Rozpraw Wydziału Filozoficzno-Historycznego Akademii Umiejętności w Krakowie, t. XXVIII, Kraków 1891, s. 44 [252].</ref>. Uczestniczył w wiecu Władysława III Laskonogiego z biskupami i możnymi w Cieni w [[1228]] roku, na którym książę wydał [[Przywilej z Cieni|przywilej]]<ref>Franciszek Piekosiński, Uwagi nad ustawodawstwem wiślicko-piotrkowskiem Króla Kazimierza Wielkiego, w: Rozpraw Wydziału Filozoficzno-Historycznego Akademii Umiejętności w Krakowie, t. XXVIII, Kraków 1891, s. 44 [252].</ref>. Z kolei w 1234 pośredniczył wraz z biskupem krakowskim w sporze granicznym między Henrykiem Brodatym a Władysławem Odonicem (następcą Laskonogiego). Również tym razem zawarte porozumienie zatwierdziła Stolica Apostolska (bulla Grzegorza IX z [[26 czerwca]] [[1235]]).