Od wieków używane jako jeden z podstawowych składników [[Sztuka kulinarna|kulinarnych]] na świecie. Od końca XVI wieku kasza uchodziła w kuchni polskiej za pożywienie prymitywne, którą żywili się głównie ludzi ubodzy i chorzy<ref>{{cytuj książkę| imię=Aleksandra |nazwisko=Chomicz| imię2=Alina |nazwisko2=Stradecka |tytuł= Kasze. Pożywne źródło witamin | wydawca= [[Świat Książki]] | rok=2014 | strony=5}}</ref>. W roku 1610 [[Szymon Syreński]], zanotował w Zielniku: ''Ludzie starego wieku póki chleba nie używali, grysu z jęczmienia otłuszczonego, samoszy i pszenicy używali potem za znajomością chleba opuścili tę potrawę, dla chorych ją lekarzom zostawiwszy, którą potem kaszywem i kaszą nazwano''. Markiz [[Guillaume Le Vasseur de Beauplan|de Beauplan]] w swoim opisie [[Prowincja małopolska|wschodnich połaci Małopolski]]<ref>{{cytuj książkę| imię=Eryk |nazwisko=Lasota|imię2=Wilhelm|nazwisko2=Beauplan |tytuł=Opis Ukrainy |miejsce= Warszawa |wydawca=[[Państwowy Instytut Wydawniczy]] | data = 1972}}</ref> wśród potraw prostego ruskiego ludu wylicza pierogi, placki z gryki, kapustę podawaną ze słoniną, groch, kluski oraz kasze. W roku 1682 [[Stanisław Czerniecki]], kuchmistrz wojewody krakowskiego, w dziele ''Compendium ferculorum'' wśród 333 przepisów wymienia tylko jeden wykorzystujący kaszę, – jest to brejka ugotowana na mleku z dodatkiem jajka, rodzynek i cynamonu, na końcu upieczona w piekarniku. Na pograniczu polsko-ruskim jadano ''kaszę (krupy) jęczmienną, owsianą i orkiszową, hreczanej raczej nie jadano<ref>[[Oskar Kolberg]]. Sanockie-krośnieńskie str. 85</ref>.
Na pograniczu polsko-ruskim jadano ''kaszę (krupy) jęczmienną, owsianą i orkiszową, hreczanej raczej nie jadano<ref>[[Oskar Kolberg]]. Sanockie-krośnieńskie str. 85</ref>.
